Baklawa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zobacz też: balaklawa – nakrycie głowy.

Baklawa

baklava

deser
Baklawa w formie do pieczenia
Data i miejsce powstania	1473 (data najstarszej zachowanej pisemnej wzmianki) Imperium osmańskie
Obróbka żywności	pieczenie
Odmiany
zobacz listę w artykule
Składniki
filo, orzechy, masło, słodki syrop
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Baklawa^[1] (baklava^[1]) – słodki deser^[1] pochodzenia orientalnego, rozpowszechniony w Turcji^[1] i w krajach bałkańskich^[2]. Składa się z wielu (czasem z czterdziestu^[3][2]) cienkich płatów ciasta ciasta filo, przełożonych warstwą dowolnych orzechów i oblanych słodkim syropem^[3]. Najczęściej stosowane orzechy to pistacje^[3][4].

Najstarsze zachowane pisemne wzmianki o tym specjale znajdują się w Księgach Kuchennych Pałacu Topkapi i pochodzą z 1473 roku, czyli z czasów Imperium Osmańskiego^[3]. Baklawa znana jest w kuchni tureckiej^[1], azerskiej, perskiej, greckiej (μπακλαβάς), bułgarskiej (баклава) i innych bałkańskich.

17 listopada obchodzony jest międzynarodowy Dzień Baklawy^[3].

Klasyczną turecką baklawę przygotowuje się z ciasta filo^[3]. Wyrobione z mąki, jaj, wody, niewielkiej ilości oliwy i soli ciasto pozostawia się na 10 minut przykryte wilgotną ścierką^[4]. Po tym czasie dzieli się je na porcje i rozwałkowuje na grubość 0,5 milimetra, posypując w trakcie skrobią^[4]. Połowę ciasta wykłada się w formie do pieczenia, posypuje warstwą pokruszonych lub utłuczonych pistacji i przykrywa resztą ciasta^[4]. Całość kroi się w kwadraty lub romby, polewa rozpuszczonym masłem (lub margaryną) i piecze na złoto-brązowy kolor^[4]. Kilka minut po upieczeniu ciasto należy polać ostudzonym syropem przygotowanym z wody, cukru i soku z cytryn (lub też z syropu miodowego^[3]), przykryć i pozostawić do wchłonięcia płynu^[4].

W grudniu 2013 roku Antep Baklava – pistacjowa baklawa z Gaziantep – została pierwszym tureckim produktem zarejestrowanym przez Komisję Europejską jako chronione oznaczenie geograficzne^[3][5].

Wybrane odmiany baklawy:

• Cevizli Baklava – z orzechów włoskich^[3];
• Kuru Baklava („sucha baklawa”) – przygotowywana z użyciem bardzo gęstego syropu, zachowująca długi termin przydatności do spożycia^[4][3];
• Bülbül Yuvası („gniazdo słowika”) – okrągłe gniazdka ze środkami wypełnionymi orzechami i polanymi syropem^[3];
• Sütlü Nuriye – polana jest mlekiem zamiast syropu^[3];
• Fıstık Sarma – bez ciasta filo, ruloniki wykonane z pistacji i cukru, polane syropem^[3].