Bakterie purpurowe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bakterie purpurowe – grupa fototroficznych bakterii anoksygenowych zaliczana najczęściej do proteobakterii. Powszechnym miejscem ich występowania są zbiorniki wody słonej i słodkiej. Nazwa tej grupy pochodzi od znaczącego udziału barwników karotenoidowych, które nadają jej przedstawicielom charakterystyczny kolor.

Niemal wszystkie zaliczane tu gatunki zawierają bakteriochlorofil a, wiążą dwutlenek węgla w cyklu rybulozobisfosforanowym, a jako donory elektronu w fotosyntezie zamiast wody wykorzystują związki nieorganiczne jak np. siarkowodór czy wodór lub związki organiczne. Z tego powodu w fotosyntezie przeprowadzanej przez te organizmy nie powstaje tlen (tzw. fotosynteza anoksygenowa).

Bakterie purpurowe można podzielić na dwie grupy:

• purpurowe bakterie siarkowe
• purpurowe bakterie bezsiarkowe

Bakterie purpurowe nie są grupą jednorodną filogenetycznie, pod tym względem można wśród nich wyróżnić:

• grupę alfa:
  • Rhodospirillum
  • Rhodopseudomonas
  • Rhodobacter
  • Rhodomicrobium
  • Erythrobacter
• grupę beta:
  • Rhodocyclus
• grupę gamma:
  • Chromatium
  • Thiospirillum
  • Thiocapsa
  • Thiocystis
  • Lamprocystis

• Hans Günter Schlegel: Mikrobiologia ogólna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, s. 118, 456. ISBN 978-83-01-13999-5.