Barbara Stankiewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Barbara Stankiewicz

z domu Dysput

Data urodzenia	30 listopada 1908
Data śmierci	18 marca 1981
Miejsce zamieszkania	Głodno
Narodowość	polska
Małżeństwo	Stanisław Stankiewicz
Dzieci	Barbara Dembek, Tadeusz Stankiewicz
Odznaczenia

Barbara Stankiewicz z domu Dysput (ur. 30 listopada 1908, zm. 18 marca 1981) – Polka, „Sprawiedliwa wśród Narodów Świata”.

Barbara Stankiewicz z mężem Stanisławem mieli dzieci Barbarę oraz Tadeusza^[1].

W marcu 1941^[2] Stanisław namówił Niemców na pozwolenie zatrudnienia Żydów do prac w jego leśniczówce w Głodnie. W ten sposób schronienie znaleźli Żydzi z getta w Opolu Lubelskim. Gdy w 1942 rozpoczęto wywózki do obozów zagłady, wokół leśniczówki Stankiewiczów ukrywało się ponad 200 osób. Stanisław pomagał Żydom budować szałasy w lesie, znajdować kryjówki w okolicznych zabudowaniach, zdobywać jedzenie. Tadeusz wraz z siostrą Barbarą zacierali ślady ukrywających się Żydów, dbali o bezpieczeństwo transportów z żywnością, pilnowali, czy nikt nie śledzi ukrywających się. Wiosną 1942 kryjówki zostały zadenuncjowane przez Polaka o nazwisku Szyszko, ukrywający się zaś zamordowani. Przeżyli jedynie ukrywający się w zabudowaniach^[1][3]. Szyszko po wojnie został skazany na karę śmierci^[2]. Ostatecznie udało się uratować sześcioro Żydów, spośród których jedynie Szlomo (Jan) Szmulewicz pozostał w Polsce. Przyjaźnił się z Tadeuszem do śmierci Jana w 2007^[1].

Po wojnie Stanisław został zamordowany przez Urząd Bezpieczeństwa, jako oficjalną przyczynę śmierci podając samobójstwo. Rodzina nie otrzymała zgody na pochówek^[2][1].

W 1986 wraz z mężem została odznaczona medalem Sprawiedliwych wśród Narodów Świata^[4].