Baruch (postać biblijna) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Baruch
בָּרוּךְ בֶּן נֵרִיָּה
ilustracja
Występowanie

Księga Jeremiasza
Księga Barucha

Rodzina
Ojciec

Neriasz

Figura proroka Barucha

Baruch (hebr. ‏בָּרוּךְ‎, „błogosławiony”) – postać biblijna. Przypisuje się mu autorstwo deuterokanonicznej Księgi Barucha uważanej przez chrześcijan katolickich, prawosławnych i koptyjskich za prorocką i zaliczaną do kanonu Biblii.

Prorok Baruch był sekretarzem i przyjacielem proroka Jeremiasza, o czym wspomina Jr 45,1:

Słowo, jakie prorok Jeremiasz oznajmił Baruchowi, synowi Neriasza, gdy spisał on w księdze

tamte słowa pod dyktando Jeremiasza w czwartym roku [panowania] króla judzkiego Jojakima,
syna Jozjasza[1].

Towarzyszył mu także, gdy mimo sprzeciwu zostali siłą zabrani do Egiptu:

Zabrał więc Jochanan, syn Kareacha, i wszyscy dowódcy wojskowi całą resztę Judy,

która powróciła z różnych okolic, gdzie byli rozproszeni, by zamieszkać w ziemi judzkiej,
mężów, i niewiasty, i dzieci, i córki królewskie, i każdą duszę, którą Nabuzardan,
hetman żołnierski, z Godoljaszem, synem Achikamowym, syna Safanowego, zostawił,
i z Jeremijaszem prorokiem, i z Baruchem, synem Neryjaszowym; I weszli do ziemi Egipskiej,
bo nie byli posłuszni głosowi Pańskiemu, i przyszli do Tachpanches.[1]

Księga Barucha

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Księga Barucha.

Księga Barucha ma prorocki charakter. Nie należy do Biblii Hebrajskiej. Znajdowała się natomiast w niektórych kodeksach Septuaginty i w Wulgacie. Znane są jedynie greckie tłumaczenia tekstu księgi, lecz ze względu na charakter użytego języka przypuszcza się, że oryginalnym językiem był aramejski, lub hebrajski[2]. Czas powstania księgi nie jest dokładnie znany.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  • Baruch – męskie imię semickie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]