Barzan Ibrahim at-Tikriti – Wikipedia, wolna encyklopedia

Barzan Ibrahim at-Tikriti arabski برزان إبراهيم التكريتي (ur. 17 lutego 1951 w Tikricie, zm. 15 stycznia 2007) – iracki polityk, przyrodni brat Saddama Husajna i jeden z jego najbliższych współpracowników, szef irackiej służby bezpieczeństwa – Głównej Dyrekcji Wywiadu.

Należał do grona najbardziej zaufanych doradców Saddama Husajna, po zamachu na dyktatora w Dudżail w 1982 r., uczestniczył w odwecie na ludności szyickiej i wymordowaniu 148 podejrzanych. Jako szef irackiego wywiadu odpowiadał za tortury i masowe mordy na więźniach politycznych.

Po ataku USA i ich sojuszników na Irak wiosną 2003 roku, znalazł się na Amerykańskiej Talii Kart, pod numerem 38.

Przekazany władzom irackim, był sądzony wspólnie z Awadem Hamidem al-Bandarem, Saddamem Husajnem i Tahą Jasinem Ramadanem, za mord na 148, spośród 399 szyitów zatrzymanych w 1982 r. W czasie procesu odmówił zeznawania przeciwko Husajnowi, uznając go za prawowitego prezydenta Iraku, jednocześnie twierdził, że w zamian za zeznania Amerykanie oferowali mu wolność i stanowisko polityczne. Sąd skazał go na śmierć, wyrok wykonano 15 stycznia 2007 r., przez powieszenie, mimo iż w pierwszej wersji media donosiły, iż miał być stracony wspólnie z Saddamem Husajnem 30 grudnia 2006. Podczas egzekucji z powodu zbyt długiej liny doszło do dekapitacji^[1]. Razem z Barzanem Ibrahimem at-Tikritim stracono Awada Hamida al-Bandara.