Baza lotnicza Chacor – Wikipedia, wolna encyklopedia

Baza lotnicza Chacor
ilustracja
Państwo

 Izrael

Miejscowość

Chacor-Aszdod

Typ

wojskowe

Właściciel

Siły Powietrzne Izraela

Data otwarcia

1948

Kod ICAO

LLHS

Wysokość

45 m n.p.m.

Drogi startowe
Kierunek 05/23:

asfaltobeton, 2409 m

Kierunek 11/29:

asfaltobeton, 2451 m

Kierunek 11/29:

asfaltobeton, 2440 m

Położenie na mapie Dystryktu Południowego
Mapa konturowa Dystryktu Południowego, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Baza lotnicza Chacor”
Położenie na mapie Izraela
Mapa konturowa Izraela, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Baza lotnicza Chacor”
Ziemia31°45′45″N 34°43′38″E/31,762500 34,727222

Baza Lotnicza Chacor – wojskowa baza Sił Powietrznych Izraela położona przy kibucu Chacor-Aszdod, w centralnej części Izraela. Jest nazywana „Kanaf 4”.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Lotnisko zostało wybudowane w 1945 przez Brytyjczyków. Służyło ono jako baza Royal Air Force, pod nazwą RAF Qastina[1]. W noc 25 lutego 1946 członkowie paramilitarnej organizacji żydowskiej Irgun zaatakowali bazę i zniszczyli zaparkowane na pasie startowym samoloty bombowe Halifax[2]. Bezpośrednio po tym ataku Brytyjczycy przegrupowali część swoich sił powietrznych z Mandatu Palestyny do Egiptu.

Podczas wojny domowej w Palestynie Brytyjczycy ewakuowali personel bazy 15 marca 1948. Opuszczoną bazę zajęły oddziały żydowskiej organizacji paramilitarnej Hagana. 9 listopada 1948 nastąpiło utworzenie izraelskiej bazy sił powietrznych Hatzor[1].

Rankiem 16 sierpnia 1966 na lotnisku wylądował iracki samolot myśliwski MiG-21, którego pilot Munir Redfa został namówiony przez izraelski wywiad Mosad do ucieczki do Izraela. W ten sposób uzyskano dostęp do zaawansowanej radzieckiej technologii lotniczej[3].

Eksploatacja bazy

[edytuj | edytuj kod]

Poza prowadzeniem działań operacyjnych i rytunowych szkoleń baza lotnicza Chacor pełni funkcję ośrodka szkoleniowego dla samolotów wielozadaniowych F-16. W tym celu wykorzystuje się najbardziej zaawansowane technologicznie symulatory lotu F-16. Przyjęty system szkoleń zakłada, że każdy pilot izraelskich sił powietrznych przynajmniej cztery razy w roku przechodzi serię testów w symulatorach. Przygotowuje to pilotów do prowadzenia działań operacyjnych w najtrudniejszych warunkach pogodowych i umiejętności właściwego reagowania na różne usterki mechaniczne[4].

Eskadry

[edytuj | edytuj kod]
F-16.

W bazie stacjonuje kilka eskadr bojowych:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Global Security: Hatzor. [dostęp 2008-08-26]. (ang.).
  2. Israel Air Forces - oficjal web site: 1946. [dostęp 2008-08-26]. (ang.).
  3. Jedi’ot Acharonot: The Blue Bird legend. [dostęp 2008-08-26]. (ang.).
  4. F-16 net: IDF/AF considers more F-16 simulators. [dostęp 2008-08-26]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]