Bełty – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bełty
	; Herb Bełty
Typ herbu	szlachecki
Alternatywne nazwy	Bełcz, Bolc
Pierwsza wzmianka	1412

Bełty (Bełcz, Bolc) – polski herb szlachecki.

Opis herbu

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

W polu czerwonym bełt na dwóch bełtach na opak w krzyż skośny. Klejnot: pięć piór strusich. Herb ma pochodzenie niemieckie, przeniesiony do Polski z Moraw^[1], po unii na Litwie, rozprzestrzenił się w kilku formach.

Najwcześniejsze wzmianki

Zapis z 1412 roku^[2].

Herbowni

Bejnacki^[3], Belt, Bełt, Bełtowski, Bełtowicz (Bałtowicz, Bołtowicz, Bułtowicz), Benedyktowicz, Beneszko, Beniszenko, Berends, Bergayło, Bergielewicz, Bergielski, Chcianowski, Chmurowski, Chochoński, Chochorowski, Choroszewski, Chorowski, Cirisser, Grambiewski, Granatowicz, Graniewski, Januszowski, Kierdej, Kolenda, Kolendowski, Kolędowski, Kuderewski, Kuderowski, Łata, Pelicki, Połonicki, Potarczycki, Potarzyński, Potorzycki, Poźniak, Pożarycki, Pożaryski, Pożniak, Późniak,Pyliński,Radziwanowski, Radziwonowski, Radziwoński, Rembowski, Skoropadski, Skoropadzki, Sniechowski, Stadnicki, Stradecki, Strzelnicki, Symonolewicz, Śmichowski, Śmiechowski, Śniechowski, Uciański, Wolszleger, Zwierkowski.

Przypisy

↑ "Bełty symbol odwagi Herb przybył z Moraw w IX wieku za Ziemowita." Bogusław Jerzy Zajączkowski. Armoriał, czyli, Poczet herbów, zbroji, klejnotów zacnych polskich rodów. 2005. str.39; "pochodzenia niemieckiego". Zbigniew Leszczyc. Herby szlachty polskiej. 1993, str. 23
↑ Alfred Znamierowski: Herbarz rodowy. Warszawa: Świat Książki, 2004. ISBN 83-7391-166-9.
↑ Siarhiej Rybčonak: Herboŭnik biełaruskaj šlachty. T. 2. Miensk: НАРБ, 2007, s. 492. ISBN 978-985-6372-52-3. (biał.).

Bibliografia

Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne

Herb Bełty z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
Herb Bełty w serwisie Genealogia dynastyczna. genealogia.grocholski.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].

[1] "Bełty symbol odwagi Herb przybył z Moraw w IX wieku za Ziemowita." Bogusław Jerzy Zajączkowski. Armoriał, czyli, Poczet herbów, zbroji, klejnotów zacnych polskich rodów. 2005. str.39; "pochodzenia niemieckiego". Zbigniew Leszczyc. Herby szlachty polskiej. 1993, str. 23

[2] Alfred Znamierowski: Herbarz rodowy. Warszawa: Świat Książki, 2004. ISBN 83-7391-166-9.

[3] Siarhiej Rybčonak: Herboŭnik biełaruskaj šlachty. T. 2. Miensk: НАРБ, 2007, s. 492. ISBN 978-985-6372-52-3. (biał.).

[1]

[2]

[3]

Odmiany	Bełty II Kolenda Piliński
Odmiany niepewne	Rembowski I Wolszlegier

Herby	szlachecki mieszczański chłopski własny państwowy miejski korporacji fantazyjne mówiący
Elementy herbu	tarcza herbowa godło (figury heraldyczne, mobilia herbowe) klejnot herbowy zawój (tortillon) korona heraldyczna korona rangowa hełm heraldyczny labry ostrew płaszcz heraldyczny trzymacze heraldyczne podpory heraldyczne postument heraldyczny order herbowy dewiza herbowa zawołanie
Oznaki godności	świeckie kościelne
Inne	herbarz rola herbowa herold blazonowanie szrafowanie tynktura krzyż heraldyczny totem kamon
Działy heraldyki	heraldyka francuska (heraldyka napoleońska) heraldyka polska (heraldyka kaszubska) heraldyka brytyjska (heraldyka angielska, heraldyka szkocka) heraldyka kościelna heraldyka szachowa heraldyka fantazyjna

Herb Bełty
Typ herbu	szlachecki
Alternatywne nazwy	Bełcz, Bolc
Pierwsza wzmianka	1412