Bełza – Wikipedia, wolna encyklopedia

Herb według Ostrowskiego
Herb według Trelińskiej i Szymańskiego

Bełzapolski herb szlachecki, odmiana herbu Jastrzębiec, z nobilitacji.

Opis herbu

[edytuj | edytuj kod]

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania: W polu błękitnym podkowa złota barkiem w dół, w niej krzyż kawalerski srebrny, a nad nim strzała grotem w górę tej samej barwy. W klejnocie nad hełmem w koronie takaż strzała, a w poprzek dwa listki dębowe.

Tadeusz Gajl za Trelińską i Szymańskim podaje jeszcze inną wersję herbu:

W polu błękitnym podkowa srebrna barkiem w dół, w niej krzyż kawalerski złoty. W klejnocie nad hełmem bez korony rogacina podwójnie przekrzyżowana.

Historia herbu

[edytuj | edytuj kod]

Herb nadany 12 stycznia 1591 mieszczaninowi krakowskiemu, Erazmowi Bełzie[1].

Herbowni

[edytuj | edytuj kod]

Bełza.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 109. ISBN 83-7181-217-5.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]