Ber Pomeranc – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ber Pomeranc, także Berl Pomerantz (ur. 1901, zm. w grudniu 1942 w okolicach Janowa) – poeta i tłumacz piszący po hebrajsku.

Urodził się w 1901 roku we wsi pod Pińskiem^[1]. Studiował w hebrajskim seminarium nauczycielskim i konserwatorium w Wilnie^[1]. W tym czasie nauczył się także płynnie mówić po polsku^[1]. Po studiach nauczał języka hebrajskiego w Janowie, w szkole prowadzonej przez Tarbut^[1].

Na początku lat 30. wyjechał do Warszawy, gdzie zmagał się z problemami finansowymi^[1]. By utrzymać się, tłumaczył z jidysz i z polskiego^[2]; jego przekłady ukazywały się m.in. na łamach magazynu „Ha-Tekufa”^[3]. Przetłumaczył m.in. Wesele Stanislawa Wyspiańskiego (1938)^[1] które ukazało się nakładem wydawnictwa Abrahama Josefa Sztybla^[4]. Bezskutecznie próbował pozyskać zgodę od władz brytyjskich na wyjazd do Palestyny^[2]. W 1932 roku, m.in. wraz z Malkielem Lusternikiem, założył czasopismo literackie „Reszit”, którego celem była popularyzacja literatury hebrajskiej^[5], zaś pięć lat później należał z Lusternikiem i Natanem Eckiem do redakcji kwartalnika „Tchumim” (1937–1938)^[6]. Jego twórczość często gościła na łamach izraelskiego czasopisma literackiego „Giljonot”^[2]. W 1935 roku ukazał się jego pierwszy tomik poetycki Bi-Sfatajim el ha-sela^[7]. Jego drugi zbiór Halon ba-jaar (1939) był ostatnią książką po hebrajsku, którą wydano w Polsce przed Zagładą Żydów^[1][7]. Jego wiersze z okresu okupacji nie zachowały się^[2]. W grudniu 1942 roku został zastrzelony przez nazistów w okolicach Janowa (gdzie mieszkała jego matka)^[1].

Twórczość Pomeranca należała do najważniejszych osiągnięć poezji hebrajskiej w Polsce okresu międzywojennego^[2]. Utrzymane w duchu modernizmu utwory pisane wierszem wolnym^[2] charakteryzowały się świeżym podejściem do leksyki, łącząc kolokwialne elementy z archaizmami i neologizmami^[5]. Większość tematów jego dzieł wywodziło się z bezpośredniego otoczenia: realistycznie opisywał elementy współczesnego, bezosobowego miasta, unikając jednocześnie nostalgicznej wizji życia na wsi^[5].