Bezdomne Psy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bezdomne Psy
Rok założenia

1986

Rok rozwiązania

2003

Pochodzenie

Polska

Gatunek

rock progresywny, blues rock

Bezdomne Psypolski zespół muzyczny grający rockową muzykę awangardową (nazywaną później rockiem progresywnym) oraz blues rocka.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W 1986 Leszek Winder stanął na czele formacji Bezdomne Psy. Grupa ta, którą oprócz niego tworzyli Jerzy Kawalec (gitara basowa) i Michał Giercuszkiewicz (perkusja). W okresie działalności zespołu siedzibą oraz miejscem zamieszkania muzyków była „Leśniczówka” na terenie Wojewódzkiego Parku Kultury i Wypoczynku w Chorzowie.

W początkach swej działalności wystąpili m.in. na festiwalu w Jarocinie w 1986 roku. Ich nocnego koncertu na Małej Scenie można posłuchać (jako bonusu) na reedycji debiutanckiego albumu zatytułowanego po prostu Bezdomne psy (I wyd. w 1988). Podczas następnego jarocińskiego festiwalu zespół – wraz z Ryszardem Riedlem – akompaniował Józefowi Skrzekowi, nagrywającemu swoją płytę Live. W tym samym (1987) roku wystąpili także na Rawa Blues Festiwal.

Od 1989 roku datuje się ich, udokumentowana nagraniami, współpraca z Janem „Kyksem” Skrzekiem. Nagrali z nim jego autorskie płyty: Kyksówka blues, a potem Nowy Świat blues i Modlitwę bluesmana w pociągu. W 1990 uczestniczyli wraz z nim w festiwalu Blues nad Piławą w Głowaczewie.

Jako „przygodę życia” wspominają muzycy Bezdomnych Psów swoją trasę koncertową w głąb Azji (przez ówczesny ZSRR). Przejeżdżając samochodem ze sprzętem i instrumentami ponad 20 tysięcy kilometrów, koncertowali na stadionach i w różnych przygodnych – czasem oryginalnych – miejscach.

W drugiej połowie lat 90., jak wielu innych muzyków, brali m.in. udział w corocznych „Zaduszkach” w „Leśniczówce”. Efektem takiego właśnie wspólnego koncertu z 1 listopada 1997 roku, kiedy to grali z Janem Skrzekiem (oraz Rafałem Rękosiewiczem, Bronisławem Dużym, Jarosławem Kędziorą, Ewą Urygą i Beatą Bednarz), była płyta live: Jan „Kyks” Skrzek Modlitwa bluesmana w pociągu, która została uznana za „Najlepszą płytę bluesową dekady”.

Historia tych trzech muzyków (Windera, Kawalca i Giercuszkiewicza), od początku lat siedemdziesiątych stale ze sobą współpracujących, związana jest z działalnością zespołów Apogeum, Krzak, Dżem, Kwadrat, SBB i in.

Działalność Bezdomnych Psów przerwała śmierć Jerzego Kawalca 9 września 2003.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]