Biały bizon – Wikipedia, wolna encyklopedia

Biały bizon (ang. The White Buffalo) – amerykański western z 1977 roku w reżyserii J. Lee Thompsona z Charlesem Bronsonem w roli głównej. Zdjęcia kręcono w stanach Kolorado i Arizona.

Rok 1874. Billa Hickoka nawiedzają sny, w których pojawia się olbrzymi biały bizon. Postanawia na niego zapolować i wyrusza na poszukiwanie zwierzęcia. Przemierza Dziki Zachód w towarzystwie swego przyjaciela Charliego Zane’a. Niebawem w osiągnięciu swojego celu łączy siły z indiańskim wodzem Szalonym Koniem, któremu również zależy na upolowaniu białego bizona...

• Charles Bronson – Dziki Bill Hickok (James Otis)
• Jack Warden – Charlie Zane
• Will Sampson – Szalony Koń (Robak)
• Clint Walker – Gwiżdżący Jack Kileen
• Kim Novak – Pokerowa Jenny Schermerhorn
• Slim Pickens – Abel Pickney, woźnica
• Stuart Whitman – Winifred Coxy
• Cara Williams – Cassie Ollinger
• Douglas Fowley – Amos Bixby, konduktor/narrator
• Shay Duffin – Tim Brady
• Bert Williams – Paddy Welsh
• Ed Lauter – Tom Custer
• Clifford A. Pellow – Pete Holt, szeryf w Cheyenne
• John Carradine – Amos Briggs, grabarz
• David Roya – Kid Jelly
• Ed Bakey – Ben Corbett
• Richard Gilliland – kapral Kileen
• Linda Redfearn – Black Shawl

• Biały bizon w bazie IMDb (ang.)
• Biały bizon w bazie Filmweb