Bikiszki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bikiszki
Бікішкі
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

brasławski

Sielsowiet

Widze

Populacja (1999)
• liczba ludności


2

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Bikiszki”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Bikiszki”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Bikiszki”
Ziemia55°21′28″N 26°31′12″E/55,357778 26,520000

Bikiszki (biał. Бікішкі; ros. Бикишки) – chutor na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Widze.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów wieś leżała w granicach Imperium Rosyjskiego[1].

W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim[2] (od 1926 w województwie wileńskim[3]), w powiecie brasławskim, w gminie Widze[4][5].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 45 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały polską przynależność narodową. Było tu 9 budynków mieszkalnych[4]. W 1931 w 8 domach zamieszkiwało 45 osób[5].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Widzach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w m. Turmont i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Widzach[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bikiszki, wieś, powiat nowoaleksandrowski, gmina Widze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 152.
  2. Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
  3. Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29
  4. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 17.
  5. a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 14.
  6. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 320.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]