Billy Fiske – Wikipedia, wolna encyklopedia

Billy Fiske
Ilustracja
Billy Fiske, około 1940
Data i miejsce urodzenia

4 czerwca 1911
Chicago

Data i miejsce śmierci

17 sierpnia 1940
Chichester

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
złoto Sankt Moritz 1928 bobsleje
(piątki)
złoto Lake Placid 1932 bobsleje
(czwórki)

Billy Fiske, właśc. William Meade Lindsley Fiske III (ur. 4 czerwca 1911 w Chicago, zm. 17 sierpnia 1940 w Chichester) – amerykański sportowiec i lotnik, poległy w bitwie o Anglię, podczas której służył jako ochotnik w brytyjskich siłach powietrznych.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 4 czerwca 1911 w Nowym Jorku w rodzinie bogatych finansistów. W 1924 rodzina Fiske przeniosła się do Paryża. Młody Billy zdradzał talent do sportów zimowych i w 1928 został członkiem reprezentacji USA na Zimowe Igrzyska Olimpijskie w St. Moritz, gdzie zdobył złoty medal w piątkach bobslejowych, jako najmłodszy amerykański złoty medalista olimpijski (16 lat). Na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Lake Placid w 1932 również zdobył złoty medal. Próbował też w 1930 sił jako kierowca w wyścigu w Le Mans. Ukończył następnie studia: historię i ekonomię w Trinity Hall na Uniwersytecie Cambridge. Po studiach podjął pracę w korporacji finansowej w Anglii. W 1937 Fiske zainteresował się lotnictwem i uzyskał licencję pilota. W 1938 wygrał po raz drugi Grand National w skeletonie na słynnym Cresta Run w St. Moritz. W tym samym roku ożenił się z Rose Bingham, rozwiedzioną byłą hrabiną i w lipcu 1939 z żoną wrócił do USA.

II wojna światowa

[edytuj | edytuj kod]

Po wybuchu II wojny światowej 1 września 1939, Fiske popłynął z powrotem do Wielkiej Brytanii, postanawiając wstąpić do brytyjskiego lotnictwa wojskowego. Pomimo że prawnie uniemożliwiało mu to obywatelstwo amerykańskie, wykorzystując swoje znajomości w Ministerstwie Lotnictwa 18 września 1939 został przyjęty do Royal Air Force (Królewskich Sił Powietrznych). Po przeszkoleniu, 12 kwietnia 1940 uzyskał stopień Acting Pilot Officer. Ponownie wykorzystując znajomości, uzyskał w lipcu przydział do 601. dywizjonu myśliwskiego „County of London” bazującego w Tangmere. Dopiero tam wykonał pierwsze loty na samolocie myśliwskimHawker Hurricane, którego opanowanie przyszło mu jednak łatwo.

20 lipca 1940 wykonał pierwszy patrol bojowy nad kanałem La Manche. Mimo rozpoczynającej się bitwy o Anglię, przez pewien czas nie dochodziło do starć z wrogiem. Dopiero 11 sierpnia dywizjon 601 walczył z niemiecką wyprawą bombową. Fiske tego dnia odniósł swoje pierwsze prawdopodobne zwycięstwo, zgłaszając zestrzelenie myśliwca Messerschmitt Bf 110 i uszkodzenie innych samolotów. 13 sierpnia 1940, podczas wielkiego nalotu Luftwaffe o kryptonimie „Adler Tag”, Fiske zgłosił jako prawdopodobnie zestrzelony bombowiec Junkers Ju 88 i drugi jako uszkodzony.

16 sierpnia, podczas ataku na bombowce Junkers Ju 87 Stuka z pułku StG 2, samoloty 601. dywizjonu zostały zaatakowane przez myśliwce Bf 109 eskorty z pułku JG 27. W walce myśliwiec Hurricane Fiskego, o znakach rozpoznawczych UF-H, został uszkodzony w nieustalonych bliżej okolicznościach i zapalił się, a on sam został ciężko ranny. Zdołał wylądować, lecz na skutek obrażeń zmarł 17 sierpnia 1940 w szpitalu. Został pochowany w Boxgrove Priory niedaleko Tangmere. William Fiske był pierwszym pilotem amerykańskim poległym w walkach II wojny światowej.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]