Blef – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy zagrania w grach karcianych. Zobacz też: blef (ujednoznacznienie).

Ten artykuł od 2009-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Blef, bluff – taktyka mająca na celu wprowadzenie w błąd innych uczestników gry, głównie karcianej. Słowo blef trwale weszło do języka potocznego i oznacza celowe wprowadzenie innych osób w błąd.

 Osobny artykuł: Zagrania psychologiczne w brydżu.

W brydżu celowe zalicytowanie odzywki niezgodne z jej normalnym znaczeniem w celu wprowadzenia w błąd przeciwników. Efektem ubocznym może być wprowadzenie w błąd również partnera.

Przykładowo blefem jest otwarcie na trzeciej ręce licytacji odzywką 1BA z kartą: ♠xxx ♥xx ♦xx ♣KDWxxx. Warunkiem zdecydowanie zwiększającym skuteczność blefu są korzystne założenia i zlimitowanie siły ręki partnera (np. gdy partner jest po pasie, to jego siła jest zlimitowana do 11 punktów).

W pokerze sposób prowadzenia licytacji nieadekwatny do posiadanego układu kart, mający na celu zmuszenie przeciwnika do konkretnego rodzaju działań. Główną formą blefu jest pewne, agresywne (stawianie zakładów, podbijanie) i szybkie rozgrywanie słabej ręki, które ma przekonać przeciwnika, że jego karty są słabsze i wymusić ich spasowanie. Blefem jest też udawane bojaźliwe (czekanie, długie zastanawianie się nad sprawdzeniem) licytowanie mocnego, wygrywającego układu tak, aby wciągnąć pozostałych graczy do rozgrywki i zarobić od nich możliwie najwięcej żetonów.

• Gra karciana