Bobber – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bobber (pierwotnie, w latach 1930–1990, „bob-job”) – rodzaj zmodyfikowanych motocykli. Modyfikacje polegają na usunięciu z motocykla „zbędnych” elementów, jak przedni i tylny błotnik oraz innych elementów, redukując tym samym masę motocykla^[1][1].

Bob-job wyewoluował z wczesnych Amerykańskich customów Cut Down, które pojawiły się około 1920 r. i bazowały na Harley-Davidsonach serii J. Oprócz usuniętych błotników i innych elementów przeróbce podlegały także ramy prowadząc do obniżenia motocykla i zmniejszeniu rozstawu osi poprzez zmianę kąta przedniego zawieszenia.

W 1933 AMA wprowadziła Wyścigi klasy C, które obejmowały tylko skatalogowane motocykle wyścigowe mogące brać w nich udział. Klasa C jak Indian Daytona Scout czy Harley-Davidson WLDR czy WR, które były inspiracją dla bob-jobów^[2]. Nie posiadały przedniego błotnika miały skrócone błotniki tylne i małą masę. Użytkownicy motocykli zaczęli kopiować wygląd motocykli wyścigowych. Pierwsze bob-joby pojawiły się w połowie lat trzydziestych, a ich modyfikacje ograniczały się do prostych prac malarskich.

Bezpośrednio po II wojnie światowej bob-joby równolegle z hot rodami były przedmiotem dekoracyjnych modyfikacji wizualnych, takich jak chromowane pokrywy, lakiery metaliczne, artystyczne malowania i kolorowe siedzenie.

W 1946 Kenneth Howard („Von Dutch”) zaczął modyfikować swojego Indian Scouta, przemalowując go, zmniejszając zbiornik paliwa, podnosząc kierownicę oraz przerabiając układ wydechowy przez wygięcie rur wydechowych do góry^[3]. Takie modyfikacje stały się standardem dla bob-jobów – zyskały na popularności wśród zwykłych i pokazowych motocykli^[4]. Bob-joby ewoluowały w ciągu lat 50. i 60. w kilku kierunkach. Niektóre prezentowały styl hot rodów, inne wyścigowych dragów, jeszcze inne posiadały styl motocykli „klubowych”, a część kontynuowała oryginalny styl inspirowany klasą C. Bob-joby odzwierciedlały gusta estetyczne swoich właścicieli i były przez nich indywidualnie tworzone, aż do 1990 roku nie trafiając do seryjnej produkcji^[5]. W latach dziewięćdziesiątych termin bob-job zaczął tracić na popularności na rzecz nazwy „bobber”, a styl znowu zyskał na popularności wśród osób modyfikujących motocykle. Styl ten kontynuowany jest do dziś w wielu wariantach jak „boober chooper” czy „retro-bobber” i wciąż ewoluuje, a jego popularność nie słabnie^[6].

Termin „chopper” pojawił się w prasie dopiero w połowie lat 60., ponad 30 lat po zaistnieniu bob-joba. Choppery są bardziej wystylizowane i ekstremalnie zmodyfikowane technicznie w porównaniu do bob-jobów; posiadają wysokie wygięte kierownice, dużo chromu. Typowe bobbery posiadają niemodyfikowane ramy, podczas gdy ramy chooperów są modyfikowane lub też robione od podstaw przez swoich właścicieli. Boobery są łatwiejsze do zbudowania z seryjnych motocykli i często ręcznie robione^[7]. Z uwag na fakt, iż motocykle customowe mogą być drogie w budowie, często budowane są ze starych bądź używanych części lub też ręcznie robionych we własnym zakresie^[8][9].