Bogusław Kołodziejczak – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bogusław Kołodziejczak

Data i miejsce urodzenia	15 września 1929 Swarzędz
Data i miejsce śmierci	11 listopada 2021 Warszawa
Szef Gabinetu I Sekretarza KC PZPR
Okres	od 1981 do 1982
Kierownik Kancelarii Sekretariatu KC PZPR
Okres	od 1982 do 1989
Poprzednik	Andrzej Barzyk
Następca	Leszek Grzybowski
Szef Polskiej Misji Wojskowej w Berlinie
Okres	od 1990
Poprzednik	Zygmunt Zieliński
Odznaczenia

Bogusław Kołodziejczak (ur. 15 września 1929 w Swarzędzu, zm. 11 listopada 2021 w Warszawie)^[1] – polski żołnierz, funkcjonariusz partyjny i dyplomata, oficer LWP i wywiadu wojskowego.

Syn Franciszka i Marii. Absolwent Oficerskiej Szkoły Piechoty (1950) i Akademii Sztabu Generalnego (1956). Od 1948 roku służył w Ludowym Wojsku Polskim. Był dowódcą plutonu 2 Dywizji Piechoty (1950–1951). Został przeniesiony do służby w Sztabie Generalnym WP, m.in. pełniąc przemiennie funkcje w Zarządzie II (1951–1953, 1956–1960), wykładowcy w Akademii Sztabu Generalnego (1953–1955, 1960–1966, 1967–1972), członka Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Wietnamie (1966), oficera w JW 2000 SG (1967). Następnie przeszedł do MON, gdzie pełnił funkcję w Gabinecie Ministra Obrony Narodowej gen. Wojciecha Jaruzelskiego (1972–1981), oraz do KC PZPR, zajmując stanowiska – szefa gabinetu I Sekretarza Wojciecha Jaruzelskiego (1981–1982) oraz kierownika Kancelarii Sekretariatu KC, i członka sekretariatu KC (1982–1989). Był też szefem Polskiej Misji Wojskowej w Berlinie (w ostatnich miesiącach istnienia Misji w 1990).

Członek: ZWM (1945–1948), PPR (1948), PZPR (od 1948). W grudniu 1985 został członkiem Zespołu do przygotowania "Sprawozdania z działalności Komitetu Centralnego i z realizacji uchwał IX Nadzwyczajnego Zjadzu PZPR" przed X Zjazdem PZPR, który odbył się w lipcu 1986^[2]. Delegat na X Zjazd PZPR. Członek Komitetu Centralnego PZPR (1986-1990).

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1983)^[3]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Medal im. Ludwika Waryńskiego (1988)^[4]
• Nagroda Ministra Obrony Narodowej (1971, 1977)
• Złote Pióro redakcji Żołnierza Wolności (1976, 1978, 1981)
• odznaczenia państw socjalistycznych

Autor wielu publikacji z zakresu problematyki militarno-politycznej, m.in. książek:

• U granic państw socjalistycznych (1970)
• Co będzie jutro (1976)
• Wojna USA w Wietnamie (wspólnie z E. Wójcikiem, 1979)
• Naftowe niepokoje (1982)

• Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 561
• Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański: Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR, 1948–1990, Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, 2000, 166 s., ISBN 83-88490-03-6
• Profil w katalogu IPN