Bohdan Samardak – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bohdan Samardak
Pełne imię i nazwisko

Bohdan Mykołajowycz Samardak

Data i miejsce urodzenia

25 marca 1963
Wańkowice

Wzrost

173 cm

Pozycja

pomocnik/napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
SportInternat Lwów
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1980–1983 Spartak Sambor ? (?)
1984 Torpedo Łuck 35 (4)
1985 LWWPU Lwów ? (?)
1986–1988 Awanhard Równe 115 (47)
1989 Metałurh Zaporoże 25 (2)
1990 Awanhard Równe 36 (11)
1991–1992 Chemlon Humenné (10)
1993–1994 Weres Równe 60 (6)
1995–1996 Bukowyna Czerniowce 39 (8)
1996–1998 Nywa Tarnopol 62 (3)
1999 Polissia Żytomierz 31 (2)
2002 Wołyń-Cement Zdołbunów ? (?)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2012–2014 Nywa Tarnopol (asystent)
2014–2015 Nywa Tarnopol (p.o.)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Bohdan Mykołajowycz Samardak, ukr. Богдан Миколайович Самардак, ros. Богдан Николаевич Самардак, Bogdan Nikołajewicz Samardak (ur. 25 marca 1963 we wsi Wańkowice, w obwodzie lwowskim, Ukraińska SRR) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji pomocnika lub napastnika, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek Internatu Sportowego we Lwowie. Rozpoczął karierę piłkarską w zespole amatorskim Spartak Sambor. W 1984 został zaproszony przez trenera Myrona Markewicza do Torpeda Łuck. Potem został powołany do służby wojskowej podczas której występował w zespole Lwowskiej Wyższej Szkoły Wojskowo-Politycznej. W 1986 roku dołączył do Awanhardu Równe, w którym przez kolejne 3 sezony został najlepszym strzelcem zespołu. Od 1989 zgodził się na ofertę pierwszoligowego Metałurha Zaporoże. W 1990 powrócił do Awanhardu Równe, w którym ponownie został najlepszym strzelcem zespołu (11 goli) i pomógł klubowi zdobyć brązowe medale ukraińskiej strefy drugiej ligi. Jesienią 1990 wyjechał do Słowacji, gdzie bronił barw Chemlona Humenné (polecił go klubowi jego były zawodnik Orest Bal, z którym razem grali w Równe). Po dwóch latach ponownie wrócił do klubu z Równego, który w międzyczasie zmienił nazwę na Weres Równe. Przed i po graniem w nich wracał ciągle do Bukowyny. Po wygaśnięciu kontraktu wiosną 1995 przeniósł się do Bukowyny Czerniowce, a latem 1996 roku przeszedł do Nywy Tarnopol, w którym trenerem był Ihor Jaworski - były partner w Chemlonie i Weresie. W 1999 występował w Polissia Żytomierz, w którym zakończył karierę piłkarza. Potem grał w zespołach amatorskich, m.in. w Wołyń-Cement Zdołbunów.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarza rozpoczął pracę szkoleniowca. Najpierw trenował kilka zespołów amatorskich w obwodzie rówieńskim. W 2010 trener Ihor Jaworski zaprosił go do sztabu szkoleniowego Nywy Tarnopol. Po dymisji Jaworskiego, 15 marca 2014 został tymczasowo mianowany na stanowisko głównego trenera klubu[1][2][3]. W końcu kwietnia 2015 podał się do dymisji[4].

Sukcesy i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy piłkarskie

[edytuj | edytuj kod]
Awanhard Równe
Chemlon Humenné
Bukowyna Czerniowce

Sukcesy indywidualne

[edytuj | edytuj kod]
  • 4-krotny król strzelców Awanhardu Równe: 13 goli (1986), 18 goli (1987), 16 goli (1988), 11 goli (1990)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]