Bootstrap Protocol – Wikipedia, wolna encyklopedia

BOOTP (ang. Bootstrap Protocol) – protokół komunikacyjny typu UDP umożliwiający komputerom w sieci uzyskanie od serwera danych konfiguracyjnych, np. adresu IP. Rozwinięciem i następcą protokołu BOOTP jest DHCP.

BOOTP jest zdefiniowany w RFC 951^[1].

1. Klient formułuje i wysyła zapytanie BOOTP na adres broadcast (port docelowy 67, port źródłowy 68). Operacje wykonywane przed wysłaniem:
   • Klient ustawia „liczbę skoków” na 0. Każdy pośredni router będzie zwiększał tę liczbę o 1. Jeśli wartość ta przekroczy skonfigurowane na serwerze maksimum, pakiet zostanie odrzucony.
   • Klient ustawia „liczbę sekund” na 0. Jeśli nie otrzyma odpowiedzi, klient ponawia zapytanie, ustawiając pole, ponownie wpisując liczbę sekund, jaka upłynęła od czasu wysłania pierwszego pakietu BOOTREQUEST.
   • Klient ustawia „adres IP bramki” na 0. Serwer BOOTP po odczytaniu tak wypełnionego pola wpisuje w nie swój adres.
   • Jeśli klient zna swój adres IP, wypełnia pole „adres IP klienta”.
2. Serwer, po odebraniu pakietu, sprawdza, czy posiada konfigurację dla klienta. Jeśli tak jest, wysyła odpowiedni pakiet BOOTREPLY do klienta zawierający wymagane informacje konfiguracyjne lub nazwę pliku, który klient pobiera z serwera, wykorzystując TFTP.
3. Jeśli serwer nie posiada konfiguracji dla klienta, sprawdza, czy posiada dla niego informację o przekazaniu zapytania do innego serwera BOOTP. Jeśli tak nie jest, pakiet jest odrzucany. W przeciwnym wypadku serwer sprawdza, czy:
   • „liczba skoków” przekroczyła skonfigurowane maksimum
   • „liczba sekund” przekroczyła dopuszczalną wartość

   Jeśli którykolwiek z warunków jest spełniony, pakiet zostaje odrzucony. Jeśli żaden nie jest spełniony, serwer przekazuje zapytanie do innego serwera BOOTP zgodnie z konfiguracją.

4. Kroki 2, 3 są powtarzane dopóty, dopóki nie znajdzie się serwer gotowy udzielić odpowiedzi klientowi lub nie zostanie spełniony jeden z warunków odrzucenia pakietu.

UWAGA: Z użyciem protokołu BOOTP maszyna może wystartować poprzez bramkę, istotne jednak jest, aby serwer BOOTP zawierający informację o przekazaniu zapytania BOOTREQUEST znajdował się po tej samej stronie bramki co klient.

operacja

kod operacji, możliwe wartości to: BOOTREQUEST [1], BOOTREPLY [2]

typ sprzętu

liczba z zakresu 1-28 oznaczająca typ sprzętu (karty sieciowej). Dla sieci ethernetowej przyjmuje wartość 1.

długość HA

długość adresu sprzętowego używanego do identyfikacji urządzeń sieciowych

liczba skoków

zliczanie pośrednich ruterów biorących udział w transmisji pakietu

xid

wybierany losowo przez klienta identyfikator (w sytuacji, gdy serwer nie będzie w stanie 'zrozumieć' adresu sprzętowego klienta (wyśle odpowiedź na broadcast), xid będzie jedynym sposobem rozpoznania odpowiedzi kierowanej do klienta)

liczba sekund

mierzony w sekundach czas, jaki upłynął od momentu pierwszego wysłania przez klienta wiadomości typu BOOTREQUEST

flagi

zdefiniowane w RFC 1542^[2]

adres IP klienta

ustawia klient, jeśli zna

przydzielony adres IP

ustawia serwer

adres IP serwera

ustawia serwer

adres IP bramki

ustawia serwer

adres sprzętowy klienta

ustawia klient

nazwa serwera

ustawia serwer

plik startowy

ustawia serwer

• ARP
• DHCP
• RARP