Borów (powiat trzebnicki) – Wikipedia, wolna encyklopedia
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (III 2011) | 182[2] |
Strefa numeracyjna | 71 |
Kod pocztowy | 55-110[3] |
Tablice rejestracyjne | DTR |
SIMC | 0879676 |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie powiatu trzebnickiego | |
Położenie na mapie gminy Prusice | |
51°22′00″N 16°50′59″E/51,366667 16,849722[1] |
Borów (niem. Krumpach) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim, w gminie Prusice.
Podział administracyjny
[edytuj | edytuj kod]W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wrocławskiego.
Nazwa
[edytuj | edytuj kod]W księdze łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w obecnej polskiej formie Borow[4][5].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[6]:
- zespół dworski:
- dom mieszkalny, obecnie nr 14, z końca XIX w.
- dom mieszkalny, obecnie nr 15, z 1896 r.
- spichrz, z 1840 r.
- obora, z końca XIX w.
- stodoła, z przełomu XIX/XX w.
- park, z około połowy XIX w.
- ogrodzenie, z drugiej połowy XIX w.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 9169
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 84 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis online
- ↑ H. Markgraf, J. W. Schulte, "Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis", Breslau 1889
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 175. [dostęp 2012-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].