Borek Żukowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Borek Żukowy
Жукаў Барок
Жуков Борок
Ilustracja
zabytkowy młyn w Borku Żukowym
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

stołpecki

Sielsowiet

Szaszki

Populacja
• liczba ludności


47
(2013)

Nr kierunkowy

1717

Kod pocztowy

222673

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Borek Żukowy”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Borek Żukowy”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Borek Żukowy”
Ziemia53°32′34″N 26°34′54″E/53,542778 26,581667

Borek Żukowy, Żuków Borek (biał. Жукаў Барок, Żukau Barok; ros. Жуков Борок, Żukow Borok) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie stołpeckim, w sielsowiecie Szaszki, u ujścia Jaczonki do Niemna.

Współcześnie w skład miejscowości wchodzą także dawne folwarki Byczkowszczyzna i Pawlukowszczyzna.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W Rzeczypospolitej Obojga Narodów leżał w województwie mińskim, w powiecie mińskim. W 1703 wybudowano tu cerkiew unicką (pod zaborami przejętą przez prawosławnych). Odpadł od Rzeczypospolitej w 1793, w wyniku II rozbioru.

W XIX i w początkach XX w. wieś i majątek ziemski położone w Rosji, w guberni mińskiej, w powiecie mińskim, w gminie Zasule. Wieś znana była wówczas z znajdującej się tu przeprawy przez Niemen.

W dwudziestoleciu międzywojennym Borek Żukowy, Byczkowszczyzna i Pawlukowszczyzna leżały w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie stołpeckim[a], do 1 kwietnia 1927 w gminie Zasule[1], następnie w gminie Stołpce[2]. Demografia w 1921 przedstawiała się następująco:[1]

Liczba
mieszkańców
Budynki Narodowość Wyznanie
Polacy Białorusini rzymskokatolickie prawosławne
wieś Borek Żukowy 222 42 222 3 219
folwark Byczkowszczyzna 12 1 12 12
folwark Pawlukowszczyzna 9 1 8 1 8 1

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Właściciele wsi

[edytuj | edytuj kod]

Borek Żukowy był własnością Radziwiłłów, później w posagu Stefanii Radziwiłł przeszedł do Wittgensteinów, a następnie do księcia Hohenlohe[3].

Ludzie związani z miejscowością

[edytuj | edytuj kod]

Borek Żukowy w kulturze

[edytuj | edytuj kod]

O Borku Żukowym wspomina Władysław Syrokomla w Wędrówkach po moich niegdyś okolicach: wspomnienia, studja historyczne i ...[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.
  2. Dz.U. z 1927 r. nr 19, poz. 143
  3. a b c d Żukowy (1) Borek, pow. miński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 851.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]