Borr – Wikipedia, wolna encyklopedia

Borr, Burr (również Bor lub Bur) – w mitologii nordyckiej syn Búriego, syn Bestli, ojciec Odyna, Wilego i We. W Eddzie pojawia się w poemacie Gylfaginning, inne źródła milczą o nim. Jego rola w panteonie nordyckim jest nieznana, ale nie ma przesłanek, by twierdzić, że był obiektem czci[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Leszek Paweł Słupecki, Mitologia skandynawska w epoce wikingów, 2012. s. 28-29, 32, 37, 42, 288.