Burdzi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zamek Burdzi
Ilustracja
Zamek Burdzi – widok z Akronauplii
Państwo

 Grecja

Miejscowość

Nauplion

Rozpoczęcie budowy

1473

Położenie na mapie Grecji
Mapa konturowa Grecji, blisko centrum na lewo znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek Burdzi”
Ziemia37°34′11″N 22°47′26″E/37,569722 22,790556

Burdzi (ngr. Μπούρτζι) – zamek i fort artyleryjski na Peloponezie, wzniesiony na wysepce w porcie Nauplionu.

Zbudowany w 1473 roku przez Wenecjan dla zabezpieczenia miasta przed atakiem od strony morza, na odległej 300 m od portowego nabrzeża wysepce, zwanej wcześniej Agioi Theodoroi. Wówczas przebiegał stamtąd na ląd (ku twierdzy Akronauplia) łańcuch, którym w razie potrzeby zamykano port. Obronna konstrukcja warowni wzmacniana była jeszcze pod koniec XVII przez Wenecjan i na początku XVIII wieku, kiedy znalazła się już w posiadaniu tureckich Osmanów[1].

Zdobyta przez powstańcze oddziały Greków w grudniu 1822 roku, służyła im następnie jako bastion oporu podczas oblężenia i próby zdobycia miasta przez wojska Ibrahima paszy w czerwcu 1825. Z powodzeniem bronił jej wtedy garnizon pod dowództwem Dimitrisa Santurisa[1]. Po ogłoszeniu niepodległości w twierdzy Burdzi więziono skazanych na śmierć i była ona siedzibą miejscowego kata oraz miejscem egzekucji. Dopiero w latach 30. XX wieku odnowione mury i zabudowania stały się obiektem turystycznym, gdzie umieszczono też luksusowy hotel[1][2]. Obecnie wciąż należy do miejscowych atrakcji turystycznych, a w murach warowni odbywają się koncerty podczas festiwalu muzycznego w Nauplion[1]. Wysepka oddalona o kilkaset metrów od brzegu nie ma połączenia z lądem, dostępna jest jednak łodzią z zachodniego końca nadmorskiej promenady – nabrzeża Miaulisa (Akti Miaouli)[2].

Podobne wydzielone i wysunięte fortyfikacje wyspowe o tej nazwie (od tur. burç) powstały przed wiekami również w peloponeskim Metoni oraz na egejskich wyspach Poros (wysepka) i Skiatos (obecnie półwysep), przy porcie Eginy (już nieistniejąca) na wyspie tej samej nazwy, a także na wybrzeżu w Chalkidzie i Karistos na Eubei[3]. Podobnie jak w przypadku Nauplionu, ich zasadniczym przeznaczeniem było strzeżenie wejścia do portu.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Panagiotis Maritsas: Discovering Nafplia. A Tour Guide. Athens: Editons Gramma, 2001, s. 42-43, ISBN 960-86753-1-6.
  2. a b Wiesława Rusin: Grecja. Praktyczny przewodnik. Bielsko-Biała: Wydawnictwo Pascal, 2014, s. 375, ISBN 978-83-7642-269-5.
  3. Wiesława Rusin: Grecja. Praktyczny przewodnik, dz. cyt., s. 401, 542, 473, 488, 491.