Brakowanie dokumentacji – Wikipedia, wolna encyklopedia

Brakowanie dokumentacji – wyłączanie materiałów archiwalnych[1] z powstających zespołów lub zbiorów (kolekcji) archiwalnych w celu ich trwałego usunięcia i zniszczenia[1]. Jest to jeden z etapów opracowania zasobu archiwalnego.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Słownik terminologiczny informacji naukowej, Maria Dembowska, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 1979, s. 31–32.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Archiwistyka społeczna. red. K. Ziętal, wyd. Ośrodek KARTA, Warszawa 2012.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]