Branie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Branie – w wędkarstwie: atak ryby na przynętę, dla wędkarza sygnał do zacięcia.

Ryba po wzięciu przynęty do paszczy albo akceptuje ją jako pokarm i usiłuje połknąć, albo usiłuje wypluć. Branie sygnalizowane jest wędkarzowi wzrokowo (drganie spławika) lub dotykowo (szarpnięcie). W przypadku spinningowania branie sygnalizuje zatrzymanie ruchu przynęty. Braniem pustym określa się atak ryby na przynętę nie zakończony zacięciem lub po nieudanej próbie zacięcia[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jerzy Komar, Słownik wędkarski, Graf-Punkt, Warszawa, 1993, s.32, ISBN 83-86091-01-0