Branko Oblak – Wikipedia, wolna encyklopedia

Branko Oblak

Data i miejsce urodzenia	27 maja 1947 Lublana
Wzrost	178 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera juniorska
Lata Klub 0000–1965 Svoboda Lublana
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1965–1973 Olimpija Lublana 181 (33) 1973–1975 Hajduk Split 1975–1977 FC Schalke 04 49 (5) 1977–1980 Bayern Monachium 71 (5) 1980–1982 HNK Šibenik 1983–1985 SV Spittal
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1970–1977  Jugosławia 50 (8)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1992–1994 NK Naklo 1994 ND Črnuče 1994–1995 Olimpija Lublana 1998–2000 NK Rudar Velenje 2000–2002 FC Koper 2002–2003 Olimpija Lublana 2004 Słowenia U-21 2004–2006 Słowenia 2007 NK Rudar Velenje 2009–2010 Olimpija Lublana
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Branko „Brane” Oblak (ur. 27 maja 1947 w Lublanie) – słoweński piłkarz mający za sobą występy w reprezentacji Jugosławii, grający na pozycji pomocnika. Po zakończeniu kariery piłkarskiej został znanym w Europie trenerem.

Oblak urodził się w stolicy Słowenii, Lublanie, i tam zaczynał piłkarską karierę w małym klubie o nazwie Svoboda Lublana. W 1965 roku jako 18-latek przeszedł do najbardziej znanego klubu w Lublanie, Olimpiji. W pierwszym zespole zadebiutował 20 maja 1966 roku w Belgradzie, gdy po jego dwóch bramkach Olimpija pokonała tamtejszy FK Partizan 2:1. W Olimpiji Oblak grał przez 8 sezonów, podczas których zdobył 33 bramki w 181 meczach. Największe sukcesy osiągnięte z tym zespołem to finał Pucharu Jugosławii w 1970 roku. Najwyższe miejsce, jakie Olimpija z Oblakiem w składzie zajęła w jugosłowiańskiej lidze to 7. w 1971 roku i 8. w 1966.

W 1973 roku Oblak przeszedł do silniejszego i bardziej utytułowanego klubu, Hajduka Split. Przez 2 sezony gry Branko doprowadził ten klub do największych sukcesów w historii, zdobywając z nim dwa mistrzostwa Jugosławii i dwa krajowe puchary. W 1975 gwiazdą Hajduka zainteresowała się cała piłkarska Europa i Oblak podpisał kontrakt z niemieckim Schalke 04 Gelsenkirchen. W Bundeslidze zadebiutował 25 października w przegranym 2:3 wyjazdowym meczu z KFC Uerdingen. W pierwszym sezonie gry zajął ze Schalke 6. miejsce, natomiast w kolejnym (1976/1977) wywalczył wicemistrzostwo RFN. Latem 1977 Oblak wzmocnił słynny Bayern Monachium. Przez pierwsze dwa sezony nie odnosił z bawarskim klubem sukcesów, ale w trzecim (1979/1980) wywalczył z Bayernem tytuł mistrza kraju. Po przygodzie z Bayernem Oblak grał jeszcze przez kilka lat w HNK Šibenik i amatorskim klubie z Austrii SV Spittal, a w 1985 zakończył piłkarską karierę.

W reprezentacji Jugosławii Oblak zadebiutował 21 kwietnia 1971 roku w przegranym 0:1 meczu z reprezentacją Rumunii. W 1972 wielkim honorem dla Oblaka był występ w pożegnalnym meczu Pelé w Rio de Janeiro. W 1974 Branko został powołany do kadry na Mistrzostwa Świata w RFN i wraz z Danilo Popivodą stał się pierwszym Słoweńcem, który wystąpił na mistrzostwach świata. Na boiskach RFN rozegrał 5 meczów dla swojej reprezentacji będąc jej podstawowym zawodnikiem i zdobył jednego gola w rekordowym zwycięstwie 9:0 z Zairem. W finałach grał na tyle dobrze, że został wybrany do najlepszej jedenastki mistrzostw wśród pomocników. Kolejną wielką imprezą, na której wystąpił Oblak były Mistrzostwa Europy w 1976 odbywające się w ojczyźnie Branko. Szczególnie zapamiętano go podczas półfinałowego meczu z RFN, gdy zaliczył świetną asystę przy pierwszym golu Pipivody dla Jugosłowian. Jednak Jugosławia przegrała to spotkanie 2:4 po dogrywce, a w meczu o 3. miejsce nie sprostała Holandii i ostatecznie zajęła 4. miejsce w Europie. Ostatni mecz w kadrze Oblak rozegrał 8 maja 1977 roku w przegranym 0:2 meczu z Rumunią rozegranym w ramach kwalifikacji do Mistrzostw Świata 1978. Ogółem w jugosłowiańskiej kadrze rozegrał 46 meczów i zdobył 6 bramek.

Po zakończeniu piłkarskiej kariery Oblak został trenerem. Początkowo trenował kluby słoweńskie takie jak: NK Naklo, ND Črnuče, Olimpija Lublana, Rudar Velenje, NK Koper i ponownie Olimpija. W lutym 2004 został trenerem młodzieżowej reprezentacji Słowenii. Długo jednak nie pracował na tym stanowisku. W maju tego samego roku z funkcji szkoleniowca pierwszej reprezentacji zwolniono Bojana Prašnikara i 24 maja zatrudniono Oblaka. Po serii słabych wyników Oblak zrezygnował z funkcji pod koniec 2006 roku i został zastąpiony przez Matjaža Keka.

• Podczas obchodów 50-lecia istnienia UEFA w 2003, federacja ta przeprowadziła ankietę, mającą na celu wyłonienie najlepszych piłkarzy z danych krajów w niej zrzeszonych. Jako najlepszego piłkarza w historii Słowenii wybrano Branko Oblaka, który „wygrał” z takimi zawodnikami jak Zlatko Zahovič czy Srečko Katanec.

• Biografia zawodnika. balkan-football.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-26)]. w portalu Balkan-Football.com
• Branko Oblak w bazie National Football Teams (ang.)