Bufo – Wikipedia, wolna encyklopedia

	Bufo
	Garsault, 1764
	; Przedstawiciel rodzaju – ropucha szara (B. bufo)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	płazy
Rząd	płazy bezogonowe
Podrząd	Neobatrachia
Rodzina	ropuchowate
Rodzaj	Bufo
	Typ nomenklatoryczny
	nie określony
Synonimy
	Phryne Oken, 1816; Phryne Fitzinger, 1843; Pegaeus Gistel, 1868; Platosphus de l’Isle, 1877; Bufavus Portis, 1885; Torrentophryne Yang, Liu & Rao, 1996; Schmibufo Fei & Ye, 2016;
	Phryne Oken, 1816; Phryne Fitzinger, 1843; Pegaeus Gistel, 1868; Platosphus de l’Isle, 1877; Bufavus Portis, 1885; Torrentophryne Yang, Liu & Rao, 1996; Schmibufo Fei & Ye, 2016;
Gatunki
	zobacz opis w tekście
	zobacz opis w tekście
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bufo – rodzaj płazów bezogonowych z rodziny ropuchowatych (Bufonidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w umiarkowanej Eurazji i Japonii na południe do Afryki Północnej, Bliskiego Wschodu, północno-wschodniej Mjanmy i północnego Wietnamu^[10].

Systematyka

Etymologia

Bufo: łac. bufo, bufonis „ropucha”^[11].
Phryne: gr. φρυνη phrunē, φρυνης phrunēs „ropucha”^[12]. Gatunek typowy: Bufo vulgaris Laurenti, 1768 (= Rana bufo Linnaeus, 1758).
Platosphus: gr. πλατυς platus „szeroki”^[13]; oσφυς osphus „biodra, lędźwie”^[14]. Gatunek typowy: Platosophus gervais d’Ilse, 1877 (= Bufo spinosus Daudin, 1803).
Bufavus: łac. bufo, bufonis „ropucha”^[11]; avus „dziadek”^[15]. Gatunek typowy: Bufavus meneghinii Portis, 1885 (= Rana bufo Linnaeus, 1758).
Torrentophryne: łac. torrens, torrentis „potok, strumień”^[16]; gr. φρυνη phrunē, φρυνης phrunēs „ropucha”^[12]. Gatunek typowy: Torrentophryne aspinia Yang, Liu & Rao, 1996 (= Torrentophryne aspinia Rao & Yang, 1994).
Schmibufo: Karl Patterson Schmidt (1890–1957), amerykański herpetolog; bufo, bufonis „ropucha”^[9]. Gatunek typowy: Bufo stejnegeri Schmidt, 1931.

Podział systematyczny

Tradycyjnie Bufo był niezwykle obszernym rodzajem, dzielonym na kilka podrodzajów; niektórzy autorzy zaliczali do niego aż 254 gatunki^[17]. Badania Frosta i współpracowników (2006) wykazały jednak, że rodzaj Bufo obejmujący te wszystkie gatunki nie byłby monofiletyczny; większość tych gatunków autorzy przenieśli do odrębnych rodzajów, pozostawiając w rodzaju Bufo tylko kilkanaście gatunków^[18]. Jednak część autorów w dalszym ciągu definiuje Bufo szerzej, zaliczając do tego rodzaju gatunki wykluczone z niego przez Frosta i współpracowników (tak np. Pyron i Wiens, 2011^[19]). Do dobrze znanych przedstawicieli tego rodzaju należy ropucha szara występująca na terenie Polski. Do rodzaju należą następujące gatunki^[10]:

Bufo ailaoanus Kou, 1984
Bufo aspinius (Rao & Yang, 1994)
Bufo bankorensis Barbour, 1908
Bufo bufo (Linnaeus, 1758) – ropucha szara
Bufo cryptotympanicus Liu & Hu, 1962
Bufo eichwaldi Litvinchuk, Borkin, Skorinov & Rosanov, 2008
Bufo gargarizans Cantor, 1842
Bufo japonicus Temminck & Schlegel, 1838 – ropucha japońska
Bufo luchunnicus Yang & Rao, 2008)
Bufo menglianus (Yang, 2008)
Bufo pageoti Bourret, 1937
Bufo spinosus Daudin, 1803
Bufo stejnegeri Schmidt, 1931
Bufo torrenticola Matsui, 1976
Bufo tuberculatus Zarevskij, 1926
Bufo tuberospinius (Yang, Liu & Rao, 1996)
Bufo verrucosissimus (Pallas, 1814)

Kladogram

Pokrewieństwa gatunków z rodzaju Bufo (w wąskim rozumieniu) według Pyrona i Wiensa (2011)^[19]:

B. raddei

	B. verrucosissimus

	B. bufo

B. tuberospinius

	B. cryptotympanicus

	B. aspinius

	B. gargarizans

	B. bankorensis

	B. torrenticola

	B. japonicus

B. stejnegeri

	B. tuberculatus

	B. tibetanus

Przypisy

↑ Bufo, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ F.A.P. de Garsault: Les Figures des Plantes et Animaux d’Usage en Médecine, Décrits dans la Matière Médicale de Mr. Geoffroy Médecin, Dessinés d’après Nature. T. 5. Paris: Mrs. Defehrt, Prevost, Duflos, Martinet &c, 1764, s. ryc. 672. (fr.).
↑ L. Oken: Lehrbuch der Naturgeschichte. T. 3: Zoologie. Cz. 2. Jena: August Schmid, 1816, s. 210. (niem.).
↑ L.J.F.J. Fitzinger: Systema reptilium. Fasciculus primus, Amblyglossae. Vindobonae: Braumüller et Seidel, 1843, s. 32. (łac.).
↑ J. von N.F.X. Gistel: Die Lurche Europas. Ein Beitrag zur Lehre von der geographischen Verbreitung derselben. W: J. von N.F.X. Gistel (red.): Blick in das Leben der Natur und des Menschen. Ein Taschenbuch zur Verbreitung gemeinnütziger Kenntniss insebesondere des Natur-, Länder- und Völkerkunde, Künste und Gewerbe. Leipzig: Gb. Wartig, 1868, s. 161. (niem.).
↑ A. d. D. de l’Isle. Note sur un genre nouveau de batraciens bufoniformes du terrain a Elephas meridionalis de Durfort (Gard) (Platosphus Gervaisii). „Journal de Zoologie”. 6, s. 473, 1877. (fr.).
↑ A. Portis. Resti di batraci fossili Italiani. „Atti della Reale Accademia delle Scienze di Torino”. 20, s. 953, 1885. (wł.).
↑ D.-t. Yang, W.-z. Liu & D.-q. Rao. A new toad genus of Bufonidae—Torrentophryne from the transhimalaya mountain of Yunnan of China with its biology. „Zoological Research/Dōngwùxué yánjiū”. 17 (4), s. 353, 1996. (ang.).
↑ ^a ^b L. Fei & C.-y. Ye: Amphibians of China. Cz. 1. Beijing: Chengdu Institute of Biology, Chinese Academy of Sciences. Science Press, 2016, s. 762. ISBN 978-9401795630. (ang.).
↑ ^a ^b D. Frost: Bufo Garsault, 1764. [w:] Amphibian Species of the World 6.0, an Online Reference [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2019-12-18]. (ang.).
↑ ^a ^b Jaeger 1944 ↓, s. 35.
↑ ^a ^b Jaeger 1944 ↓, s. 173.
↑ Jaeger 1944 ↓, s. 178.
↑ Jaeger 1944 ↓, s. 157.
↑ Jaeger 1944 ↓, s. 28.
↑ Jaeger 1944 ↓, s. 240.
↑ DBIF
↑ Darrel R. Frost, Taran Grant, Julián Faivovich, Raoul H. Bain, Alexander Haas, Célio F. B. Haddad, Rafael O. De Sá, Alan Channing, Mark Wilkinson, Stephen C. Donnellan, Christopher J. Raxworthy, Jonathan A. Campbell, Boris L. Blotto, Paul Moler, Robert C. Drewes, Ronald A. Nussbaum, John D. Lynch, David M. Green i Ward C. Wheeler. The amphibian tree of life. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 297, s. 1-370, 2006. (ang.).
↑ ^a ^b R. Alexander Pyron i John J. Wiens. A large-scale phylogeny of Amphibia including over 2800 species, and a revised classification of extant frogs, salamanders, and caecilians. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 61 (2), s. 543-583, 2011. DOI: 10.1016/j.ympev.2011.06.012. (ang.).

Bibliografia

Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1-256, OCLC 637083062 (ang.).
Blair (ed.), 1972, Evol. Genus Bufo.

[itis-1] Bufo, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[Garsault-2] F.A.P. de Garsault: Les Figures des Plantes et Animaux d’Usage en Médecine, Décrits dans la Matière Médicale de Mr. Geoffroy Médecin, Dessinés d’après Nature. T. 5. Paris: Mrs. Defehrt, Prevost, Duflos, Martinet &c, 1764, s. ryc. 672. (fr.).

[Oken-3] L. Oken: Lehrbuch der Naturgeschichte. T. 3: Zoologie. Cz. 2. Jena: August Schmid, 1816, s. 210. (niem.).

[Fitzinger-4] L.J.F.J. Fitzinger: Systema reptilium. Fasciculus primus, Amblyglossae. Vindobonae: Braumüller et Seidel, 1843, s. 32. (łac.).

[Gistel-5] J. von N.F.X. Gistel: Die Lurche Europas. Ein Beitrag zur Lehre von der geographischen Verbreitung derselben. W: J. von N.F.X. Gistel (red.): Blick in das Leben der Natur und des Menschen. Ein Taschenbuch zur Verbreitung gemeinnütziger Kenntniss insebesondere des Natur-, Länder- und Völkerkunde, Künste und Gewerbe. Leipzig: Gb. Wartig, 1868, s. 161. (niem.).

[Isle-6] A. d. D. de l’Isle. Note sur un genre nouveau de batraciens bufoniformes du terrain a Elephas meridionalis de Durfort (Gard) (Platosphus Gervaisii). „Journal de Zoologie”. 6, s. 473, 1877. (fr.).

[Portis-7] A. Portis. Resti di batraci fossili Italiani. „Atti della Reale Accademia delle Scienze di Torino”. 20, s. 953, 1885. (wł.).

[Yang&inni-8] D.-t. Yang, W.-z. Liu & D.-q. Rao. A new toad genus of Bufonidae—Torrentophryne from the transhimalaya mountain of Yunnan of China with its biology. „Zoological Research/Dōngwùxué yánjiū”. 17 (4), s. 353, 1996. (ang.).

[Fei&Ye-9] L. Fei & C.-y. Ye: Amphibians of China. Cz. 1. Beijing: Chengdu Institute of Biology, Chinese Academy of Sciences. Science Press, 2016, s. 762. ISBN 978-9401795630. (ang.).

[Frost-10] D. Frost: Bufo Garsault, 1764. [w:] Amphibian Species of the World 6.0, an Online Reference [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2019-12-18]. (ang.).

[CITEREFJaeger1944[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=mdp.39015072139499;view=1up;seq=65_35]-11] Jaeger 1944 ↓, s. 35.

[CITEREFJaeger1944[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=mdp.39015072139499;view=1up;seq=203_173]-12] Jaeger 1944 ↓, s. 173.

[CITEREFJaeger1944[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=mdp.39015072139499;view=1up;seq=208_178]-13] Jaeger 1944 ↓, s. 178.

[CITEREFJaeger1944[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=mdp.39015072139499;view=1up;seq=187_157]-14] Jaeger 1944 ↓, s. 157.

[CITEREFJaeger1944[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=mdp.39015072139499;view=1up;seq=58_28]-15] Jaeger 1944 ↓, s. 28.

[CITEREFJaeger1944[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=mdp.39015072139499;view=1up;seq=270_240]-16] Jaeger 1944 ↓, s. 240.

[D-17] DBIF

[18] Darrel R. Frost, Taran Grant, Julián Faivovich, Raoul H. Bain, Alexander Haas, Célio F. B. Haddad, Rafael O. De Sá, Alan Channing, Mark Wilkinson, Stephen C. Donnellan, Christopher J. Raxworthy, Jonathan A. Campbell, Boris L. Blotto, Paul Moler, Robert C. Drewes, Ronald A. Nussbaum, John D. Lynch, David M. Green i Ward C. Wheeler. The amphibian tree of life. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 297, s. 1-370, 2006. (ang.).

[PyronWiens-19] R. Alexander Pyron i John J. Wiens. A large-scale phylogeny of Amphibia including over 2800 species, and a revised classification of extant frogs, salamanders, and caecilians. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 61 (2), s. 543-583, 2011. DOI: 10.1016/j.ympev.2011.06.012. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]