Bugier mrozowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bugier mrozowy, bugor, palsa, torfowisko palsa – rodzaj niewielkiego, kopulastego pagóra mrozowego, występującego na obszarach tundrowych. Wysokość sięga 2–10 metrów. Zbudowany jest z jądra mineralnego (mułowego), mineralno-lodowego lub lodowego, powstającego w wyniku zamarzania gruntu zimą i zasysania wody z niezamarzniętej warstwy gruntu oraz z pokrywy torfowej, izolującej jądro, co umożliwia długotrwałe, nieprzerwane istnienie bugra z soczewkami lodowymi również na terenach poza strefą zalegania wieloletniej zmarzliny.

W obniżeniach między bugrami występuje wełnianka wąskolistna (Eriophorum angustifolium) i turzyce (Carex rariflora, C. rotundata), czasem przy odpowiednim uwodnieniu z bobrkiem trójlistkowym (Menyanthes trifoliata) i siedmiopalecznikiem błotnym (Comarum palustre). Samo wzniesienie porośnięte jest kolejnymi pasami roślinności – w dole dominuje brzoza karłowata (Betula nana), wyżej malina moroszka (Rubus chamaemorus), mchy i porosty. Szczyty bywają podsuszone i zasiedlane są przez trawy – trzcinnik prosty (Calamagrostis stricta) i Calamagrostis lapponica^[1].

• torfowisko aapa
• pingo

• Peter W. Williams, Michael W. Smith: The frozen earth: fundamentals of geocryology. Cambridge, Eng.: Cambridge University Press, 1989. ISBN 0-521-36534-1. Brak numerów stron w książce
• A. L. Washburn: Geocryology: a survey of periglacial processes and environments. New York: Wiley, 1980. ISBN 0-470-26582-5. Brak numerów stron w książce
• Jaroszewski W., Marks L., Radomski A.: Słownik geologii dynamicznej. Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1985 r.