Bulwar Zachodzącego Słońca (film) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bulwar Zachodzącego Słońca
Sunset Boulevard
Ilustracja
Gatunek

film noir

Data premiery

4 sierpnia 1950

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

110 min

Reżyseria

Billy Wilder

Scenariusz

Billy Wilder
Charles Brackett
D.M. Marshman Jr.

Główne role

William Holden
Gloria Swanson
Erich von Stroheim
Nancy Olson

Muzyka

Franz Waxman

Zdjęcia

John F. Seitz

Scenografia

Hans Dreier
John Meehan
Sam Comer
Ray Moyer

Kostiumy

Edith Head

Montaż

Arthur P. Schmidt
Doane Harrison

Produkcja

Charles Brackett

Wytwórnia

Paramount Pictures

Dystrybucja

Paramount Pictures

Budżet

1,7 mln USD

Strona internetowa

Bulwar Zachodzącego Słońca (ang. Sunset Boulevard) – amerykański film noir z 1950 roku w reżyserii Billy’ego Wildera. Obraz zawiera elementy dramatu, horroru i komedii. Jego tytuł pochodzi od nazwy słynnego bulwaru, ciągnącego się przez Los Angeles i Beverly Hills.

Film dogłębnie penetruje świat show biznesu i pokazuje jego okrucieństwo. Przedstawia historię ubogiego scenarzysty Joego Gillisa i przebrzmiałej gwiazdy kina niemego Normy Desmond, byłej gwiazdy kina niemego, która wciąga go w swój obłąkany świat fantazji, w którym marzy o triumfalnym powrocie na ekran.

Film otrzymał jedenaście nominacji do Oscara, w tym dla najlepszego filmu, przegrywając w tej kategorii z Wszystko o Ewie, a zdobywając cztery statuetki (m.in. za najlepszą muzykę nagrodzony został Franz Waxman). Otrzymał także cztery Złote Globy, w tym za najlepszy film.

W 1989 roku film został jednym z pierwszych 25 filmów wprowadzonych do Narodowego Rejestru Filmowego Stanów Zjednoczonych jako „znaczących kulturowo, historycznie bądź estetycznie”[1].

Opis fabuły

[edytuj | edytuj kod]

Historia gwiazdy kina niemego, Normy Desmond, której kariera przygasła. Próbując wrócić na ekran, związała się z młodym scenarzystą Joem Gillisem. Popadła w szaleństwo. Kiedy on postanowił zakończyć związek, ta strzeliła do niego trzykrotnie. Norma potraktowała moment przybycia policji jako okazję do swego ostatniego aktorskiego występu.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i nominacje

[edytuj | edytuj kod]
Zwiastun filmu (ang.)
Nagrody Kategoria Nominowani Wynik Źr.
Nagroda Akademii Filmowej najlepszy obraz filmowy Charles Brackett Nominacja [2]
najlepszy reżyser Billy Wilder Nominacja
najlepszy aktor William Holden Nominacja
najlepsza aktorka Gloria Swanson Nominacja
najlepszy aktor drugoplanowy Erich von Stroheim Nominacja
najlepszy aktorka drugoplanowa Nancy Olson Nominacja
najlepszy scenariusz oryginalny Charles Brackett, Billy Wilder i D.M. Marshman Jr. Wygrana
najlepsza scenografia (film czarno-biały) Hans Dreier, John Meehan, Samuel M. Comer i Ray Moyer Wygrana
najlepsze zdjęcia (film czarno-biały) John F. Seitz Nominacja
najlepszy montaż Arthur Schmidt i Doane Harrison Nominacja
najlepsza muzyka (dramat/komedia) Franz Waxman Wygrana
Złote Globy najlepszy film Wygrana [3]
najlepsza aktor w filmie dramatycznym Gloria Swanson Wygrana
najlepszy aktor drugoplanowy Erich von Stroheim Nominacja
najlepszy reżyser Billy Wilder Wygrana
najlepszy scenariusz Charles Brackett, Billy Wilder i D.M. Marshman Jr. Nominacja
najlepsza muzyka Franz Waxman Wygrana
najlepsze zdjęcia czarno-białe John F. Seitz Nominacja

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Chris Hicks: REGISTRY LETS NEGLECTED `SUNRISE' SHINE IN SPOTLIGHT AT LAST, FAN SAYS. Deseret News, 1989-09-24. [dostęp 2023-11-10]. (ang.).
  2. The 23rd Academy Awards (1951) Nominees and Winners. Academy of Motion Picture Arts and Sciences. [dostęp 2023-11-19]. (ang.).
  3. Winners & Nominees [online], Golden Globes [dostęp 2023-11-19] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]