CDMA2000 – Wikipedia, wolna encyklopedia

CDMA2000 − jest hybrydą 2.5G / 3G, odmiana systemu CDMA, zgłoszonego przez amerykański komitet standaryzacyjny T1P1, a rozwijany przez organizację 3GPP2 (3rd Generation Partnership Project 2). System ten może pracować w bardzo szerokim zakresie częstotliwości, korzysta on zarówno z pasm dotychczas wykorzystywanych przez systemy komórkowe (450, 800, 1700, 1900 MHz) jak również z częstotliwości przeznaczonych dla systemów trzeciej generacji.

System CDMA2000 jest systemem synchronicznym, synchronizowanym z czasem UTC. Do synchronizacji najczęściej wykorzystuje satelitarny system GPS. Synchronizacja sygnałów emitowanych przez wszystkie stacje bazowe ułatwia realizację procedur systemowych: przenoszenia połączeń, wyznaczania lokalizacji terminali.

W systemie tym zdefiniowano kilka rozmiarów ramek:

• ramka podstawowa o długości 20 ms
• ramka o długości 5 ms, służy do transmisji sygnalizacji systemowych,
• ramki o długości 40 i 80 ms przeznaczone są do transmisji danych użytkownika.

W systemie CDMA2000 stosowana jest regulacja mocy nadajników stacji ruchomych i bazowych w pętlach: zamkniętej i otwartej, częstość transmisji regulacji wynosi 800 razy na sekundę. W systemie tym nie zdefiniowano kanałów transportowych, a ich rolę przejęły kanały logiczne.

Pierwsza faza CDMA2000 została oznaczona symbolem CDMA2000 1x jest rozszerzeniem istniejącego standardu IS-95B i pozwala ona na podwojenie pojemności systemu a także zwiększenie szybkości danych do 614 kbit/s. System CDMA2000 1xEV to druga faza i jest dalszym wzbogaceniem CDMA2000 1x. System ten ma technologię szybkiej transmisji danych HDR (High Data Rate) pozwala na transmisje do 2,4 Mbit/s. System CDMA2000 3x to ostateczny etap systemu CDMA2000.

System CDMA2000 został zaprojektowany dla następujących środowisk:

• megakomórki w środowisku zewnętrznym − promień komórki większy od 35 km,
• makrokomórki w środowisku zewnętrznym − promień komórki od 1 km do 35 km,
• mikrokomórki w środowisku zewnętrznym i wewnątrz pomieszczeń − promień komórki do 1 km,
• pikokomórki w środowisku zewnętrznym i wewnątrz pomieszczeń − promień komórki do 50 m,
• bezprzewodowych pętlach abonenckich.

Podstawowe parametry systemu CDMA2000

Parametry	CDMA2000 1x	CDMA2000 3x
szerokość pasma kanału	1,25 MHz	3 × 1,25 MHz
kanał radiowy „w dół” (DL)	rozproszenie bezpośrednie ciągiem pseudolosowym (DS)	kilka nośnych, DS na każdej z nich
kanał radiowy „w górę” (UL)	rozproszenie bezpośrednie ciągiem pseudolosowym (DS)	rozproszenie bezpośrednie ciągiem pseudolosowym (DS)
szybkość chipów	1,2288 (DL) 1,2288 (UL)	1,2288 Mchip/s/nośną (DL) 3,6864 Mchip/s (UL)
długość ramki	20 ms, opcja 5 ms dla pakietów sygnalizacyjnych
taktowanie	synchroniczne uzyskane z systemu GPS
kodowanie kanałowe	kodowanie splotowe, turbokodowanie lub brak
modulacja	QPSK
detekcja	UL: koherentna, sekwencja pilota multipleksowana z bitami sterowania mocą DL: koherentna, wspólny kanał pilota i kanał pilota pomocniczego
wspólczynniki rozproszenia	4÷256
rozproszenie w łączu „w dół”	sekwencja Walsha o zmiennej długości, m-ciąg o długości ${\displaystyle 2^{15}}$
rozproszenie łącza „w górę”	sekwencja Walsha o zmiennej długości kod przydziału kanału, m-ciąg o długości ${\displaystyle 2^{41}-1}$
przenoszenie połączenia	miękkie oraz pomiędzy częstotliwościami
sterowanie mocą	pętla otwarta i szybka pętla zamknięta (800 Hz)

System CDMA2000 został opracowany w kilku wersjach:

• CDMA2000-1X
• CDMA2000-1xEV-DO
• CDMA2000-1xEV-DV
• CDMA2000-3X

• CDMA
• cdmaOne

• J.Kołakowski, J.Cichocki, UMTS Systemy Telefonii Trzeciej Generacji, Warszawa, Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 2003 ISBN 83-206-1507-0.