Uakari – Wikipedia, wolna encyklopedia
Cacajao | |||
Lesson, 1840[1] | |||
Uakari czerwono-biały (Cacajao calvus) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Parvordo | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | uakari | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Simia melanocephalus Humboldt, 1812 | |||
Synonimy | |||
| |||
Gatunki | |||
|
Uakari[10] (Cacajao) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny saki (Pitheciinae) w obrębie rodziny sakowatych (Pitheciidae).
Rozmieszczenie geograficzne
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj obejmuje gatunki zamieszkujące tropikalne lasy deszczowe Niziny Amazonki (Brazylia, Kolumbia, Peru, Wenezuela)[11][12][13].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała samic 36–57 cm, samców 38–56 cm, ogona 14–21 cm; masa ciała samic 1,9–3 kg, samców 1,9–4,5 kg[12][14].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj zdefiniował w 1840 roku francuski chirurg i zoolog René Lesson w książce swojego autorstwa poświęconym gatunkom ssaków dwuręcznych i czwororożnych[1]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) uakari czarnogłowy (C. melanocephalus).
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Cacajao: port. cacajão „uakari”, od tupi cacajao lokalnej nazwa uakari czarnogłowego w niektórych częściach Brazylii i Wenezueli[15].
- Brachyurus (Brachypus): gr. βραχυς brakhus ‘krótki’; ουρα ourα ‘ogon’[16]. Gatunek typowy: Spix wymienił dwa gatunki – Brachyurus Ouakary Spix, 1823 (= Simia melanocephalus Humboldt, 1812) i Brachyurus Israelita Spix, 1823 (= Simia chiropotes Humboldt, 1811) – z których gatunkiem typowym jest (późniejsze oznaczenie)[17] Brachyurus Ouakary Spix, 1823 (= Simia melanocephalus Humboldt, 1812).
- Cercoptochus: gr. κερκος kerkos ‘ogon’; πτωχος ptōkhos ‘kucający’[18]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Simia melanocephalus Humboldt, 1812.
- Ouakaria (Uacaria, Uakeria): autochtoniczna nazwa uakari na określenie krótkoogoniastej małpy używana w Amazonii[19]. Gatunek typowy: Gary wymienił dwa gatunki – Ouakaria spixii J.E. Gray, 1849 (= Brachyurus ouakary Spix, 1823) i Brachyurus calvus I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1847 – nie wyznaczając gatunku typowego.
- Cothurus: gr. κoθουρος kothouros ‘z uciętym ogonem’[20].
- Neocothurus: gr. νεος neos ‘nowy’; rodzaj Cothurus Palmer, 1899[21].
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Do rodzaju należą w zależności od ujęcia systematycznego następujące gatunki[22][14][11]:
Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[10] | Podgatunki[12][11][14][23] | Rozmieszczenie geograficzne[12][11][14][23] | Podstawowe wymiary[12][14][g] | Status IUCN[24] |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Cacajao calvus | (I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1847) | uakari czerwono-biały | gatunek monotypowy | endemit Brazylii (dwa izolowana obszary: jedna w Mamirauá Sustainable Development Reserve, ograniczony rzekami Solimões i Japurá oraz kanałem Auati-Paraná na zachodzie; druga na lewym brzegu środkowego biegu rzeki Juruá, na całym prawym brzegu rzeki Riozinho i dolnego biegu rzeki Jutaí) | DC: 36–57 cm DO: 14–19 cm MC: 2,3–3,5 kg | LC | |
Cacajao rubicundus | (I. Geoffroy Saint-Hilaire & Deville, 1848) | uakari szkarłatny | gatunek monotypowy | endemit Brazylii (3 izolowane obszary w środkowym biegu rzeki Solimões: jeden w zalanych lasy ograniczone kanałem Jacurapá i rzeką Solimões; drugi na lewym brzeg rzeki Jutaí; trzeci wzdłuż rzeki Auati-Paraná) | DC: 36–57 cm DO: 14–19 cm MC: 2,3–3,5 kg | LC | |
Cacajao ucayalii | O. Thomas, 1928 | uakari czerwony | gatunek monotypo | głównie w międzyrzeczu Ukalali-Javari we wschodnim Peru i Brazylii; odnotowano izolowane populacje występujące poza tym obszarem | 36–57 cm DO: 14–19 cm MC: 2,3–3,5 kg | VU | |
Cacajao novaesi | Hershkovitz, 1987 | uakari łysy | gatunek monotypowy | endemit Brazylii (międzyrzecze rzek Gregório i Tarauacá; południowa granica zasięgu nieznana) | 36–57 cm DO: 14–19 cm MC: 2,3–3,5 kg | VU | |
Cacajao amuna | F.E. Silva, do Amaral, Roos, Bowler, Röhe, Sampaio, Janiak, Bertuol, Santana, J.S. Silva, Rylands, Gubili, Hrbek, McDevitt & Boubli, 2022 | gatunek monotypowy | endemit Brazylii (lasy prawego brzegu rzeki Tarauacá, rozciągający się do rzek Envira i Jurupari; również wody źródłowe rzek Pauini i Moaco na wschodzie; południowa granica zasięgu nieznana) | brak danych | NE | ||
Cacajao melanocephalus | (Humboldt, 1812) | uakari czarnogłowy | gatunek monotypowy | południowa Wenezuela i północno-zachodnia Brazylia, pomiędzy górnym biegiem rzeki Orinoko a górnym biegiem rzeki Negro | DC: 42–49 cm DO: 14–22 cm MC: 3,1–4,5 kg | LC | |
Cacajao hosomi | Boubli, M.N.F. Silva, Amado, Hrbek, Pontual & Farias, 2008 | uakari amazoński | gatunek monotypowy | endemit Brazylii (północna część, ograniczony do małego obszaru obejmującego kotlinę rzeki Curuduri i środkowego do dolnego biegu rzeki Araçá na północ od rzeki Negro) | DC: 30–40 cm DO: 15–18 cm[h] MC: 2–2,5 kg | LC | |
Cacajao ayresi | Boubli, M.N.F. Silva, Amado, Hrbek, Pontual & Farias, 2008 | uakari dżunglowy | gatunek monotypowy | południowo-wschodnia Kolumbia, południowa Wenezuela i północno-zachodnia Brazylia (na wschód od Serranía de La Macarena, na południe od rzeki Casiquiare i rzeki Negro do rzeki Japurá) | DC: 36–55 cm DO: 14–15 cm MC: 0,5–2,6 kg | LC |
Kategorie IUCN: LC – gatunek najmniejszej troski, VU – gatunek narażony; NE – gatunki niepoddane jeszcze ocenie.
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Młodszy homonim Brachyurus G. Fischer, 1813 (Cricetidae).
- ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Brachyurus G. Fischer, 1813.
- ↑ Nieuzasadniona poprawka Ouakaria J.E. Gray, 1849.
- ↑ Nowa nazwa dla Brachyurus Spix, 1823; młodszy homonim Cothurus Champion, 1891 (Coleoptera).
- ↑ Nowa nazwa dla Cothurus Palmer, 1899.
- ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Ouakaria J.E. Gray, 1849.
- ↑ DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała
- ↑ Wymiary podane tylko dla samic (u samców nieznane).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b R.P. Lesson: Species des mammifères bimanes et quadrumanes; suivi d’un mémoire sur les Oryctéropes. Paris: J.B. Baillière, 1840, s. 176. (fr.).
- ↑ J.B. von Spix: Simiarum et Vespertilionum Brasiliensium species novae. Monachii: typis F.S. Hübschmanni, 1823, s. 11. (łac.).
- ↑ J.E. Gray. An Outline of an Attempt at the Disposition of Mammalia into Tribes and Families, with a List of the Genera apparently appertaining to each Tribe. „Annals of Philosophy”. New Series. 10, s. 338, 1825. (ang.).
- ↑ C.W.L. Gloger: Gemeinnütziges Hand- und Hilfsbuch der Naturgeschichte. Cz. 1. Breslau: A. Schulz, 1841, s. 41. (niem.).
- ↑ J.E. Gray. On some new or little-known species of Monkeys. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 17, s. 9, 1849. (ang.).
- ↑ W.H. Flower & R. Lydekker: An introduction to the study of mammals living and extinct. London: A. and C. Black, 1891, s. 712. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Catalogus Mammalium tarn viventium quam fossilium. „Science”. New Series. 10, s. 493, 1899. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Some new generic names of mammals. „Science”. New Series. 17, s. 873, 1903. (ang.).
- ↑ M.C. McKenna & S.K. Bell: Classification of mammals above the species level. Nowy Jork: Columbia University Press, 1997, s. 354. ISBN 978-0-231-11013-6. (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 41. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 210. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b c d e S.F. Ferrari, L.M. Veiga, L.P. Pinto, L.K. Marsh, R.A. Mittermeier & A.B. Rylands: Family Pitheciidae (Titis, Sakis and Uacaris). W: R.A. Mittermeier, A.B. Rylands & D.E. Wilson (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 3: Primates. Barcelona: Lynx Edicions, 2013, s. 481–483. ISBN 978-84-96553-89-7. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Cacajao. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-07].
- ↑ a b c d e Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 136–137. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 149.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 144.
- ↑ P. Hershkovitz. A preliminary taxonomic review of the South American bearded saki monkeys genus Chiropotes (Cebidae, Platyrrhini), with the description of a new subspecies. „Fieldiana”. Zoology. 27, s. 4, 1985. (ang.).
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 172.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 489.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 201.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 452.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-10-03]. (ang.).
- ↑ a b F.E. Silva, J.V. do Amaral, Ch. Roos, M. Bowler, F. Röhe, R. Sampaio, M.C. Janiak, F. Bertuol, M.I. Santana, J. de Souza Silva Júnior, A.B. Rylands, Ch. Gubili, T. Hrbek, A.D. McDevitt & J.P. Boubli. Molecular phylogeny and systematics of bald uakaris, genus Cacajao Lesson, 1840 (Primates: Pitheciidae), with the description of a new species. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 173, s. 107509, 2022. DOI: 10.1016/j.ympev.2022.107509. (ang.).
- ↑ Taxonomy: Cacajao – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-10-03]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- T.S. Palmer: Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. Waszyngton: Government Printing Office, 1904, s. 71–718, seria: North American Fauna. (ang.).