Carlo Farina – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód |
Carlo Farina (ur. około 1600 w Mantui, zm. około 1640 przypuszczalnie w Massie[1][2]) – włoski kompozytor i skrzypek.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Początkowo działał na dworze w Mantui, zdobywając sławę jako skrzypek-wirtuoz[2]. Od 1625 do 1632 roku przebywał na dworze elektorskim w Dreźnie, będąc koncertmistrzem kapeli prowadzonej przez Heinricha Schütza[1]. Po 1632 roku przebywał w Parmie i Mühlhausen, między 1636 a 1637 rokiem był natomiast członkiem kapeli miejskiej w Gdańsku[1].
Był jednym z pierwszych wirtuozów skrzypiec i kompozytorów piszących utwory przeznaczone na ten instrument[1]. Stosował techniki takie jak flażolet, staccato, pizzicato i col legno, które w praktyce wykonawczej upowszechniły się dopiero stulecie później[1]. Komponował sinfonie, canzony, sonaty, tańce[2]. Swoją działalnością wywarł wpływ na ukształtowanie się formy sonaty na obszarze niemieckojęzycznym[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Carlo Farina – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project