Cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Suchawie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej
	kaplica filialna
	; Elewacja świątyni
Państwo	Polska
Miejscowość	Suchawa
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół łaciński
Parafia	Najświętszego Serca Jezusowego we Włodawie
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1909
Data zakończenia budowy	1913
Data poświęcenia	1913
Data zamknięcia	1947
Poprzednie wyznanie	prawosławie
Dane świątyni
Styl	styl bizantyńsko-rosyjski
Architekt	Aleksandr Puring
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1
Kopuła; • liczba kopuł	; 6
Ołtarz; • liczba ołtarzy	; 1
Liczba naw	1
	Położenie na mapie Polski Cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej
	Położenie na mapie województwa lubelskiego Cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej
	Położenie na mapie powiatu włodawskiego Cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej
	Położenie na mapie gminy Wyryki Cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej
	51°30′04″N 23°25′54″E/51,501111 23,431667
	Multimedia w Wikimedia Commons

Cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Suchawie – dawna prawosławna cerkiew w Suchawie, od lat 70. XX wieku należąca do Kościoła rzymskokatolickiego.

Historia

Budynek został wzniesiony w stylu bizantyńsko-rosyjskim w latach 1909–1913^[1]. Inicjatorem jego budowy był arcybiskup chełmski Eulogiusz, zaś autorem projektu – Aleksandr Puring^[1]. Według tego samego projektu w eparchii chełmskiej zbudowano także cerkwie w Dubience i w Grodysławicach (obie wyświęcone w 1909)^[2].

Cerkiew była siedzibą parafii prawosławnej także w okresie międzywojennym^[1]. Po wywiezieniu miejscowej ludności ukraińskiej wyznania prawosławnego do ZSRR w latach 1944–1945^[1] obiekt został zaadaptowany na spichlerz^[3]. Pojawił się nawet projekt całkowitego zburzenia cerkwi, czemu skutecznie przeciwstawił się metropolita warszawski i całej Polski Makary^[4]. Następnie Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny zrzekł się praw do budynku, przekazując go Kościołowi katolickiemu. Obiekt służy jako kaplica filialna parafii Najświętszego Serca Jezusowego we Włodawie^[3]. W swojej architekturze zachował cechy typowe dla rosyjskiego budownictwa cerkiewnego^[1].

Kaplica została poważnie uszkodzona 12 lipca 2012 wskutek pożaru wywołanego uderzeniem pioruna. Z budynku uratowano nieliczne elementy wyposażenia^[3].

14 lipca 2013 r. w odprawiono pierwszą mszę świętą w odbudowanej kaplicy w Suchawie. Po pożarze nie odbudowano siedmiu cebulastych kopuł, które pierwotnie wieńczyły budynek, zastępując je jedną o prostszej konstrukcji^[5].

W sąsiedztwie byłej cerkwi zachował się zabytkowy cmentarz prawosławny^[1].

Linki zewnętrzne

Wirtualny spacer po wyremontowanej kaplicy w Suchawie

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f G. J. Pelica: Ślady zapomnianego piękna. Włodawa i okolice. Włodawa: Parafia Narodzenia Przenajświętszej Bogarodzicy we Włodawie, 2009, s. 24. ISBN 83-85368-31-0.
↑ P. Cynalewska-Kuczma: Architektura cerkiewna Królestwa Polskiego narzędziem integracji z Imperium Rosyjskim. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Adama Mickiewicza, 2004, s. 106-107. ISBN 83-232-1463-8.
↑ ^a ^b ^c Pożar Kaplicy w Suchawie
↑ Wysocki J.: Ukraińcy na Lubelszczyźnie w latach 1944-1956. Lublin: Instytut Pamięci Narodowej, 2011, s. 180. ISBN 978-83-7629-260-1.
↑ Krzysztof Wojciechowski: Powstańcy i cerkiew, czyli o uroczystościach ku pamięci Powstańców Styczniowych w Suchawie. Kresy.pl, 2013-07-22. [dostęp 2014-06-06].

[pelica-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f G. J. Pelica: Ślady zapomnianego piękna. Włodawa i okolice. Włodawa: Parafia Narodzenia Przenajświętszej Bogarodzicy we Włodawie, 2009, s. 24. ISBN 83-85368-31-0.

[2] P. Cynalewska-Kuczma: Architektura cerkiewna Królestwa Polskiego narzędziem integracji z Imperium Rosyjskim. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Adama Mickiewicza, 2004, s. 106-107. ISBN 83-232-1463-8.

[pod-3] Pożar Kaplicy w Suchawie

[4] Wysocki J.: Ukraińcy na Lubelszczyźnie w latach 1944-1956. Lublin: Instytut Pamięci Narodowej, 2011, s. 180. ISBN 978-83-7629-260-1.

[5] Krzysztof Wojciechowski: Powstańcy i cerkiew, czyli o uroczystościach ku pamięci Powstańców Styczniowych w Suchawie. Kresy.pl, 2013-07-22. [dostęp 2014-06-06].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]