Charles Cardale Babington – Wikipedia, wolna encyklopedia

Charles Cardale Babington (ur. 23 listopada 1808 w Ludlow, zm. 22 lipca 1895 w Cambridge) – botanik angielski.

Był spokrewniony z Thomasem Babingtonem Macaulayem, który był jego wujem. Kształcił się i pracował w St John’s College na Uniwersytecie Cambridge^[1] , gdzie prowadził badania naukowe z zakresu botaniki. Był członkiem szeregu stowarzyszeń naukowych: Botanical Society of Edinburgh, Towarzystwa Linneuszowskiego w Londynie, Londyńskiego Towarzystwa Geologicznego, Royal Society. Napisał prace: Flora bathoniensis (1834, 1839), Manual of British Botany (1843), Flora of Cambridgeshire (1860), The British Rubi (1869).

Nazwy naukowe taksonów opisanych przez Babingtona oznaczone są skrótem Bab.

• Babington, Charles Cardale. A Cambridge Alumni Database. [dostęp 2016-11-15].
• Ilustrowana encyklopedia Trzaski, Everta i Michalskiego (1924-27)
• S. Orgelbranda Encyklopedja Powszechna. Warszawa: Wydawnictwo Towarzystwa Akcyjnego Odlewni Czcionek i Drukarni S. Orgelbranda Synów, 1898. Brak numerów stron w książce