Chemoautotrofy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Chemoautotrofyorganizmy chemosyntetyzujące, które wykorzystują energię chemiczną pozyskiwaną z utleniania związków nieorganicznych do produkcji związków organicznych[1]. Przykładem takich organizmów są bakterie metanowe, siarkowe, nitryfikacyjne (Nitrobacter, Nitrosomonas, Nitrosospira), żelaziste (Ferrobacillus) czy wodorowe (Hydrogenomonas)[2][1]. Mają zdolność do przyswajania dwutlenku węgla kosztem energii – w wyniku czego powstają związki przyswajalne dla roślin[2].

Chemoautotrofy przeprowadzają chemosyntezę w dwóch fazach, które są od siebie zależne. W fazie pierwszej dochodzi do utlenienia związków mineralnych utleniaczem (np. tlenem atmosferycznym), przez co powstaje energia używana do wytworzenia ATP i NADH2. W fazie drugiej następuje asymilacja CO2 przy użyciu ATP i NADH2, co prowadzi do utworzenia związku organicznego[1].

Bakterie chemoautotroficzne w abisalu mogą pełnić rolę producentów[3].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Ewa Pyłka-Gutowska, 5. Chemosynteza – powstawanie związków organicznych w procesie chemosyntezy, [w:] Witold Mizerski (red.), Vademecum maturzysty. Biologia, wyd. VI, Warszawa: adamantan, 2019, s. 46-47, ISBN 978-83-7350-453-0, OCLC 1150725889 [dostęp 2020-09-24].
  2. a b Marta Muszyńska: Chemosynteza :: Biotechnologia. E-Biotechniologia, 2011-08-29. [dostęp 2020-09-24].
  3. Marzena Popielarska-Konieczna: Słownik szkolny: biologia. Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2003, s. 7. ISBN 83-7389-096-3.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]