Chironius – Wikipedia, wolna encyklopedia

Chironius[1]
Fitzinger, 1826[2]
Przedstawiciel rodzaju – Ch. scurrulus
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	zauropsydy
Podgromada	diapsydy
Rząd	łuskonośne
Podrząd	węże
Infrarząd	Alethinophidia
Nadrodzina	Colubroidea
Rodzina	połozowate
Podrodzina	Colubrinae
Rodzaj	Chironius
Typ nomenklatoryczny
Coluber carinatus Linnaeus, 1758
Synonimy
Erpetodryas Boie, 1826[3] Herpetodrys Wagler, 1830[4] Macrops Wagler, 1830[5] Herpetodryas Schlegel, 1837[6] Hylophis Fitzinger, 1843[7] Phyllosira Cope, 1862[8]
Gatunki
zobacz opis w tekście
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Chironius – rodzaj węży z podrodziny Colubrinae w rodzinie połozowatych (Colubridae).

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Hondurasie, Salwadorze, Nikaragui, Kostaryce, Panamie, na Saint Vincent, Kolumbii, Peru, Ekwadorze, Wenezueli, Gujanie, Surinamie, Gujanie Francuskiej, Brazylii, Boliwii, Paragwaju, Urugwaju i Argentynie^[9].

• Chironius: w mitologii greckiej Chiron (gr. Χείρων Cheírōn, łac. Chiron), był najmądrzejszym i najbardziej cywilizowanym z centaurów^[10].
• Erpetodryas (Herpetodrys, Herpetodryas): gr. ἑρπετον herpeton „gad”^[11]; δρυας druas, δρυαδος druados „driady, nimfy drzewne”, od δρυς drus, δρυος druos „dąb”^[12]. Gatunek typowy: Coluber carinatus Linnaeus, 1758.
• Macrops: gr. μακρος makros „długi”; ωψ ōps, ωπος ōpos „wygląd”^[5]. Gatunek typowy: Coluber saturninus Linnaeus, 1758 (= Coluber fuscus Linnaeus, 1758).
• Hylophis: gr. ὑλη hulē „teren lesisty, las”^[13]; οφις ophis, οφεως opheōs „wąż”^[14]. Gatunek typowy: Coluber laevicollis Wied-Neuwied, 1824.
• Phyllosira: gr. φυλλον phullon „liść”^[15]; σειρα seira „ogon węża”^[16]. Gatunek typowy: Phyllosira flavescens Cope, 1862 (= Erpetodryas quadricarinatus Boie, 1827).

Do rodzaju należą następujące gatunki^[9]:

• J.G. Wagler: Natürliches System der Amphibien, mit vorangehender Classification der Säugethiere und Vögel. Ein Beitrag zur vergleichenden Zoologie. München, Stuttgart und Tübingen: In der J.G. Cotta’scchen Buchhandlung, 1830, s. 1–354. (niem.).
• Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1–256, OCLC 637083062  (ang.).