Chlorostilbon – Wikipedia, wolna encyklopedia

	Chlorostilbon
	Gould, 1853
	; Przedstawiciel rodzaju – złocik czarnodzioby (Ch. melanorhynchus)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	krótkonogie
Rodzina	kolibrowate
Podrodzina	kolibry
Plemię	Trochilini
Rodzaj	Chlorostilbon
	Typ nomenklatoryczny
	Chlorostilbon prasinus Gould, 1853 (= Trochilus pucherani Bourcier, 1843)
Synonimy
	Mellisuga Schäffer, 1789; Chlorolampis Cabanis & F. Heine Sr., 1860; Panychlora Cabanis & Heine, 1860; Prasitis Cabanis & Heine, 1860; Chrysomirus Mulsant & E. Verreaux, 1875; Merion Mulsant & Verreaux, 1875;
	Mellisuga Schäffer, 1789; Chlorolampis Cabanis & F. Heine Sr., 1860; Panychlora Cabanis & Heine, 1860; Prasitis Cabanis & Heine, 1860; Chrysomirus Mulsant & E. Verreaux, 1875; Merion Mulsant & Verreaux, 1875;
Gatunki
	zobacz opis w tekście
	zobacz opis w tekście
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Chlorostilbon – rodzaj ptaków z podrodziny kolibrów (Trochilinae) w rodzinie kolibrowatych (Trochilidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce (Kostaryka, Panama, Kolumbia, Wenezuela (włącznie z Margaritą), Aruba, Curaçao, Bonaire, Trynidad i Tobago, Gujana, Surinam, Gujana Francuska, Brazylia, Ekwador, Peru, Boliwia, Paragwaj, Urugwaj i Argentyna)^[8].

Morfologia

Długość ciała 6,5–10,5 cm; masa ciała 2,1–4,5 g^[8].

Systematyka

Etymologia

Mellisuga: łac. mel, mellis „miód”, od gr. μελι meli, μελιτος melitos „miód”; sugere „ssać”^[9]. Gatunek typowy: Mellisuga cayanensis Schäffer, 1789 (= Trochilus mellisugus Linnaeus, 1758); młodszy homonim Mellisuga Brisson, 1760 (Trochilidae).
Chlorostilbon: gr. χλωρος khlōros „zielony”; στιλβων stilbōn, στιλβοντος stilbontos „świecący”, epitet planety Merkury (por. στιλβη stilbē „lampa”)^[10].
Chlorolampis: gr. χλωρος khlōros „zielony”; λαμπω lampō „świecić, błyszczeć”^[11]. Gatunek typowy: Trochilus gibsoni Fraser, 1840.
Panychlora: gr. πανυ panu „doskonale, niezmiernie”, od πας pas, παν pan „wszystko”; χλωρος khlōros „zielony”^[12]. Gatunek typowy: Smaragditis euchloris Reichenbach, 1854 (= Trochilus alice Bourcier & Mulsant, 1848).
Prasitis: gr. πρασιτις prasitis „szmaragd”, od πρασον prason „por”^[13]. Gatunek typowy: Ornismya prasina Lesson, 1829 (= Trochilus mellisugus Linnaeus, 1758).
Chrysomirus: późnołac. chrysos „złoto”, od gr. χρυσος khrusos „złoto”; łac. mirus „cudowny”^[14]. Gatunek typowy: Trochilus chrysogaster Bourcier, 1843^[b].
Merion: w mitologii greckiej Merion, był bratem Jazona, słynnym ze swego bogactwa^[15]. Gatunek typowy: Chlorestes haeberlinii Reichenbach, 1854 (= Trochilus mellisugus Linnaeus, 1758); młodszy homonim Merion Schinz, 1825 (Cisticolidae).

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki^[16]:

Chlorostilbon mellisugus (Linnaeus, 1758) – złocik szmaragdowy
Chlorostilbon olivaresi Stiles, 1996 – złocik zielony
Chlorostilbon gibsoni (Fraser, 1840) – złocik czerwonodzioby
Chlorostilbon lucidus (Shaw, 1812) – złocik złotobrzuchy
Chlorostilbon poortmani (Bourcier, 1843) – złocik krótkosterny
Chlorostilbon stenurus (Cabanis & F. Heine Sr., 1860) – złocik wąskosterny
Chlorostilbon alice (Bourcier & Mulsant, 1848) – złocik wenezuelski
Chlorostilbon russatus (Salvin & Godman, 1881) – złocik miedziany
Chlorostilbon assimilis Lawrence, 1861 – złocik ogrodowy
Chlorostilbon melanorhynchus Gould, 1860 – złocik czarnodzioby

Uwagi

↑ Podgatunek Ch. lucidus.
↑ Podgatunek Ch. gibsoni.

Przypisy

↑ Chlorostilbon, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ J. Gould: A monograph of the Trochilidæ, or family of humming-birds. Cz. 5. London: Printed by Taylor and Francis, 1861, s. ryc. 355 i tekst. (ang.).
↑ J.Ch. Schäffer: Museum ornithologicum exhibens enumerationem et descriptionem avium quas nova prorsus ratione sibi paratas in museo suo asservat Jacobus Christianus Schaeffer. Ratisbonae: 1789, s. 41. (łac.).
↑ Cabanis i Heine 1860 ↓, s. 47.
↑ ^a ^b Cabanis i Heine 1860 ↓, s. 49.
↑ Mulsant i Verreaux 1876 ↓, s. 63, 102.
↑ Mulsant i Verreaux 1876 ↓, s. 92.
↑ ^a ^b K.L. Schuchmann: Family Trochilidae (Hummingbirds). W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 5: Barn-owls to Hummingbirds. Barcelona: Lynx Edicions, 1999, s. 573, 575–577. ISBN 84-87334-25-3. (ang.).
↑ The Key to Scientific Names ↓, Mellisuga [dostęp 2020-03-24] .
↑ The Key to Scientific Names ↓, Chlorostilbon [dostęp 2020-03-24] .
↑ The Key to Scientific Names ↓, Chlorolampis [dostęp 2020-03-24] .
↑ The Key to Scientific Names ↓, Panychlora [dostęp 2020-03-24] .
↑ The Key to Scientific Names ↓, Prasitis [dostęp 2020-03-24] .
↑ The Key to Scientific Names ↓, Chrysomirus [dostęp 2020-03-24] .
↑ The Key to Scientific Names ↓, Merion [dostęp 2020-03-24] .
↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Trochilini Vigors, 1825 (wersja: 2020-03-01). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-03-24].

Bibliografia

J. Cabanis & F. Heine: Museum Heineanum: Verzeichniss der ornithologischen Sammlung des Oberamtmann Ferdinand Heine, auf Gut St. Burchard vor Halberstadt. Cz. 3: Schrillvögel. Halberstadt: In Commission bei R. Frantz, 1860. (niem.).
É. Mulsant & Verreaux: Histoire naturelle des oiseaux-mouches, ou, Colibris constituant la famille des trochilidés. Cz. 2. Lyon: Au Bureau de la Société Linnéenne, 1876, s. 1–327. (fr.).
The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).

[3] Podgatunek Ch. lucidus.

[16] Podgatunek Ch. gibsoni.

[itis-1] Chlorostilbon, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[Gould-2] J. Gould: A monograph of the Trochilidæ, or family of humming-birds. Cz. 5. London: Printed by Taylor and Francis, 1861, s. ryc. 355 i tekst. (ang.).

[Schäffer-4] J.Ch. Schäffer: Museum ornithologicum exhibens enumerationem et descriptionem avium quas nova prorsus ratione sibi paratas in museo suo asservat Jacobus Christianus Schaeffer. Ratisbonae: 1789, s. 41. (łac.).

[CITEREFCabanisHeine1860[https://www.biodiversitylibrary.org/page/49582216_47]-5] Cabanis i Heine 1860 ↓, s. 47.

[CITEREFCabanisHeine1860[https://www.biodiversitylibrary.org/page/49582218_49]-6] Cabanis i Heine 1860 ↓, s. 49.

[CITEREFMulsantVerreaux1876[https://www.biodiversitylibrary.org/page/39878792_63],_[https://www.biodiversitylibrary.org/page/39878841_102]-7] Mulsant i Verreaux 1876 ↓, s. 63, 102.

[CITEREFMulsantVerreaux1876[https://www.biodiversitylibrary.org/page/39878831_92]-8] Mulsant i Verreaux 1876 ↓, s. 92.

[Schuchmann-9] K.L. Schuchmann: Family Trochilidae (Hummingbirds). W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 5: Barn-owls to Hummingbirds. Barcelona: Lynx Edicions, 1999, s. 573, 575–577. ISBN 84-87334-25-3. (ang.).

[10] The Key to Scientific Names ↓, Mellisuga [dostęp 2020-03-24] .

[11] The Key to Scientific Names ↓, Chlorostilbon [dostęp 2020-03-24] .

[12] The Key to Scientific Names ↓, Chlorolampis [dostęp 2020-03-24] .

[13] The Key to Scientific Names ↓, Panychlora [dostęp 2020-03-24] .

[14] The Key to Scientific Names ↓, Prasitis [dostęp 2020-03-24] .

[15] The Key to Scientific Names ↓, Chrysomirus [dostęp 2020-03-24] .

[17] The Key to Scientific Names ↓, Merion [dostęp 2020-03-24] .

[Mielczarek&Kuziemko-18] Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Trochilini Vigors, 1825 (wersja: 2020-03-01). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-03-24].

[1]

[2]

[a]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[b]

[15]

[16]