Choroba Castlemana – Wikipedia, wolna encyklopedia

Guz Castlemana o zaotrzewnowej lokalizacji w obrazie CT. Wymiary guza: 10,0×9,2 cm; guz jest dobrze unaczyniony i ma zwapnienia (jasne plamy).

Choroba Castlemana (ang. Castleman's disease) – rzadkie schorzenie polegające na nienowotworowym rozroście komórek układu limfatycznego, do którego dochodzi w węzłach chłonnych lub poza nimi. Choroba Castlemana może być zlokalizowana (ang. unicentric Castleman's disease, UCD) lub wieloogniskowa (ang. multicentric Castleman's disease, MCD). Około 50% przypadków MCD spowodowanych jest przez herpeswirusy KSHV (ang. Kaposi's sarcoma-associated herpesvirus)[1], a w patofizjologii choroby odgrywa istotną rolę hipersekrecja IL-6.

Chorobę opisał w 1954 roku amerykański patolog Benjamin Castleman[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Soulier J, Grollet L, Oksenhendler E, Cacoub P, Cazals-Hatem D, Babinet P, d'Agay MF, Clauvel JP, Raphael M, Degos L, Sigaux F. Kaposi's sarcoma-associated herpesvirus-like DNA sequences in multicentric Castleman's disease. „Blood”. 86 (4), s. 1276-80, 1995-08-15. PMID: 7632932. [dostęp 2010-01-09]. (ang.). 
  2. Castleman B, Towne VW. Case records of the Massachusetts General Hospital: Case No. 40231. „N Engl J Med”. 250 (23), s. 1001-5, 1954-06-10. PMID: 13165944. (ang.). 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]