Chotów (województwo wielkopolskie) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy wsi w województwie wielkopolskim. Zobacz też: Chotów.

Chotów

wieś
Dwór w Chotowie z 1 poł. XIX w.
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Powiat	ostrowski
Gmina	Nowe Skalmierzyce
Liczba ludności (2022)	255[2]
Strefa numeracyjna	62
Kod pocztowy	63-460[3]
Tablice rejestracyjne	POS
SIMC	0204464
Położenie na mapie Polski Chotów
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Chotów
Położenie na mapie powiatu ostrowskiego Chotów
Położenie na mapie gminy Nowe Skalmierzyce Chotów
51°41′39″N 18°03′43″E/51,694167 18,061944[1]
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach

Chotów – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim, w gminie Nowe Skalmierzyce, na Wysoczyźnie Kaliskiej, w Kaliskiem, nad strugą Lipówka, przy granicy Kalisza–Sulisławic, ok. 5 km od Nowych Skalmierzyc.

Chotów położony jest przy wschodniej granicy powiatu ostrowskiego, graniczy z Kaliszem, ok. 18 km od Ostrowa Wielkopolskiego. Przez wieś przebiega droga wojewódzka 450 Kalisz–Ołobok–Grabów nad Prosną–Opatów.

Okres	Jednostka administracyjna
1975–1998	województwo kaliskie		gmina Nowe Skalmierzyce
1999–	województwo wielkopolskie	powiat ostrowski

• pod koniec XIX w. (1880) Chotów przynależał administracyjnie do powiatu odolanowskiego^[4].

Od XV wieku

Chotów (Chotowo, Kothowo i in.) pod Gostyczyną wzmiankowany w źródłach od 1403 jako własność rycerska^[5][6].

W XVI w. był częściowo w posiadaniu Sebastiana Borzysławskiego, Jakuba Śliwnickiego oraz Mikołaja Węgierskiego^[5].

XVII−XVIII wiek

W 1618 właścicielem Chotowa był Przecław Węgierski i Stanisław Rossowski^[5]. We wsi (1668) istniał dwór, należący do Zofii i Jadwigi Rossowskich – rozebrany w późniejszych latach ze względu na zły stan techniczny^[7].

Do schyłku XVIII w. właścicielami całej wsi byli Węgierscy herbu Wieniawa^[8].

XIX−XX wiek

Według danych z 1846 miejscowość położona nad granicą Królestwa Polskiego liczyła 13 domów i 119 mieszkańców, karczma Murowaniec 1 dom i 26 mieszkańców – wieś była we władaniu Stefana Lisieckiego^[9].

W 1 połowie XIX w. w Chotowie wybudowano nowy dwór w stylu klasycystycznym, otoczony parkiem z 2 poł. XVIII w^[10].

W 1895 urodził się tu Stanisław Bronikowski, a w 1914 zakonnik Ignacy Sztukowski.

W 1939 rozpoczęto prace ziemne pod budowę szosy Kalisz–Grabów, na odcinku Murowaniec–Chotów^[11].

XXI wiek

W 2014 ukończono budowę świetlicy wiejskiej^[12].

 Osobny artykuł: Dwór w Chotowie.

Pierwotny dwór został rozebrany po 1721 a w jego miejsce w połowie XIX w. powstało nowe klasycystyczne założenie dworskie do którego prowadziła aleja grabowa, zakończona owalnym trawnikiem, pod który podjeżdżały powozy^[10]. Budowę dworu przypisuje się Lisieckim herbu Drya, przebywającym w Chotowie do lat 70. XIX w^[8].

Dwór posiada czterokolumnowy portyk z frontonem w którego tympanonie znajduje się małe okno^[10]. W latach 20. XX w. posiadłość rozbudowano o piętrowe skrzydło zachodnie i parterowy aneks wschodni – wówczas właścicielami dworu była rodzina Niemojowskich herbu Wierusz ze Śliwnik^[10][8]. W 1935 przeszedł w posiadanie Witolda Cybulskiego, który na mocy reformy rolnej w 1944 został pozbawiony majątku^[10].

W 1989 dwór wraz parkiem został wpisany do rejestru zabytków^[13].

W 2004 rozpoczął się generalny remont dworu po przejęciu go przez nowego właściciela^[10]. Dwór wyremontowano z zachowaniem oryginalnych cech i sklepień piwnicznych. Obecnie mieści się w nim hotel wraz z restauracją „Dwór Stary Chotów”.

Chotów

Fasada dworu z czterokolumnowym portykiem
(1 poł. XIX w.)

Piętrowe skrzydło dobudowane w latach 20. XX w.

Pozostałości obory

Zabytkowy park dworski
(2 poł. XVIII w.)

Figura

Obiekty wpisane w rejestr zabytków województwa wielkopolskiego^[14]:

• zespół dworski:
  • dwór (1 poł. XIX w., XX w.),
  • park (2 poł. XVIII w.)^[10].

Pozostałe:

• słup sakralny kapliczkowy (kopia); oryginał z 1849 dłuta Pawła Brylińskiego przeniesiono na teren kościoła w Gostyczynie^[15].

• Dwór Stary Chotów
• Dwór w Chotowie (UAM). staff.amu.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-07-02)].