Christa Kinshofer – Wikipedia, wolna encyklopedia

Christa Kinshofer
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 stycznia 1961
Monachium

Klub

SC Miesbach

Wzrost

172 cm

Debiut w PŚ

Sezon 1976/77

Pierwsze punkty w PŚ

3.01 1977, Oberstaufen (10. miejsce – slalom)

Pierwsze podium w PŚ

18.12 1978, Val d’Isère
(1. miejsce – gigant)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  RFN
Igrzyska olimpijskie
srebro Lake Placid 1980 narciarstwo alpejskie
(slalom)
srebro Calgary 1988 narciarstwo alpejskie
(slalom gigant)
brąz Calgary 1988 narciarstwo alpejskie
(slalom)
Mistrzostwa świata
srebro Lake Placid 1980 slalom
Puchar Świata (Gigant)
Mała Kryształowa Kula
1978/1979
Puchar Świata (Kombinacja)
3. miejsce
1980/1981
Odznaczenia
Srebrny Liść Laurowy (RFN)

Christa Kinshofer-Güthlein (ur. 24 stycznia 1961 w Monachium) – niemiecka narciarka alpejska, trzykrotna medalistka igrzysk olimpijskich, wicemistrzyni świata oraz zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli Pucharu Świata w gigancie.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Christa Kinshofer pojawiła się w sezonie 1976/1977. Pierwsze punkty w zawodach Pucharu Świata zdobyła 3 stycznia 1977 roku w Oberstaufen, zajmując dziesiąte miejsce w slalomie. W klasyfikacji generalnej dało jej to 40. miejsce. W kolejnym sezonie nie zdobyła żadnego punktu, jednak już w swoim pierwszym starcie sezonu 1978/1979, 18 grudnia 1978 roku w Val d’Isère, odniosła pierwsze w karierze zwycięstwo, wygrywając giganta. W zawodach tych wyprzedziła Hanni Wenzel z Liechtensteinu i Marie-Theres Nadig ze Szwajcarii. W kolejnych startach jeszcze pięciokrotnie stawała na podium, odnosząc cztery zwycięstwa: 7 stycznia w Les Gets, 6 lutego w Berchtesgaden, 8 marca w Aspen i 11 marca 1979 roku w Heavenly Valley ponownie była najlepsza w gigantach. W klasyfikacji generalnej była ósma, a w klasyfikacji giganta zdobyła Małą Kryształową Kulę.

Pierwszy medal w karierze wywalczyła podczas rozgrywanych w 1980 roku igrzysk olimpijskich w Lake Placid. Po pierwszym przejeździe slalomu Kinshofer zajmowała drugie miejsce, tracąc do prowadzącej Hanni Wenzel 0,24 sekundy. W drugim przejeździe również osiągnęła drugi czas, dało to jej drugi łączny wynik i srebrny medal. Ostatecznie straciła 1,41 sekundy do Wenzel, a o 1,49 sekundy wyprzedziła Szwajcarkę Erikę Hess. Na tych samych igrzyskach wystartowała także w gigancie, który ukończyła na piątej pozycji. W zawodach pucharowych punktowała wielokrotnie, jednak na podium stanęła tylko raz: 11 marca 1980 roku w Saalbach-Hinterglemm była druga w slalomie. Sezon 1979/1980 ukończyła na jedenastej pozycji w klasyfikacji generalnej i dziewiątej w gigancie. Kolejne zwycięstwo odniosła 21 stycznia 1981 roku w Crans-Montana, gdzie okazała się najlepsza w kombinacji. Oprócz tego jeszcze sześć razy plasowała się w najlepszej trójce i sezon 1980/1981 zakończyła na dziewiątej pozycji. Była również trzecia w klasyfikacji kombinacji i ósma w gigancie.

Przez pięć kolejnych lat osiągała słabsze wyniki, na podium stanęła tylko raz: 18 grudnia 1981 roku w Piancavallo była trzecia w kombinacji. Od sezonu 1983/1984 do sezonu 1986/1987 reprezentowała barwy Holandii, jednak punktowała sporadycznie. W tym czasie wystąpiła na mistrzostwach świata w Schladming w 1982 roku, gdzie byłą dziewiąta w gigancie, a rywalizacji w slalomie nie ukończyła. Nie wystąpiła jednak na rozgrywanych dwa lata później igrzyskach w Sarajewie.

Od sezonu 1987/1988 ponownie reprezentowała RFN i znalazła się w kadrze tego kraju na igrzyska olimpijskie w Calgary. Kinshofer rozpoczęła starty od kombinacji, której jednak nie ukończyła. Następnie zajęła dziesiąte miejsce w supergigancie, a trzy dni później zdobyła srebrny medal w gigancie. W zawodach tych rozdzieliła na podium dwie Szwajcarki: Vreni Schneider oraz Marię Walliser. W swoim ostatnim starcie zdobyła brązowy medal w slalomie, uzyskując piąty czas pierwszego przejazdu i trzeci wynik drugiego przejazdu. Ostatecznie wyprzedziły ją tylko Vreni Schneider i Mateja Svet z Jugosławii. W zawodach pucharowych dwukrotnie stawała na podium: 19 grudnia 1987 roku w Piancavallo wygrała slalom, a 24 stycznia 1988 roku w Bad Gastein w tej samej konkurencji była druga. W marcu 1988 roku zakończyła karierę.

Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw RFN, w tym złote: w gigancie w latach 1979-1981, slalomie w latach 1980-1981 oraz supergigancie w 1988 roku. W 1979 roku została wybrana sportowcem roku w RFN. Po zakończeniu kariery zajmuje się organizowaniem zawodów sportowych.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
5. 21 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Gigant 2:41,66 min +0,97 s Liechtenstein Hanni Wenzel
2. 23 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Slalom 1:25,09 min +1,41 s Liechtenstein Hanni Wenzel
DNF 21 lutego 1988 Kanada Calgary Kombinacja 29,25 pkt - Austria Anita Wachter
10. 22 lutego 1988 Kanada Calgary Supergigant 1:19,03 min +1,95 s Austria Sigrid Wolf
2. 24 lutego 1988 Kanada Calgary Gigant 2:06,49 min +0,93 s Szwajcaria Vreni Schneider
3. 26 lutego 1988 Kanada Calgary Slalom 1:36,69 min +1,71 s Szwajcaria Vreni Schneider
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
5. 21 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Gigant 2:41,66 min +0,97 s Liechtenstein Hanni Wenzel
2. 23 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Slalom 1:25,09 min +1,41 s Liechtenstein Hanni Wenzel
9. 2 lutego 1982 Austria Schladming Gigant 2:37,17 min +2,56 s Szwajcaria Erika Hess
DNF 6 lutego 1982 Austria Schladming Slalom 1:41,60 min - Szwajcaria Erika Hess

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium

[edytuj | edytuj kod]
  1. Francja Val d’Isère18 grudnia 1978 (gigant) – 1. miejsce
  2. Francja Les Gets7 stycznia 1979 (gigant) – 1. miejsce
  3. Berchtesgaden6 lutego 1979 (gigant) – 1. miejsce
  4. Włochy Piancavallo19 grudnia 1979 (slalom) – 2. miejsce
  5. Stany Zjednoczone Aspen8 marca 1979 (gigant) – 1. miejsce
  6. Stany Zjednoczone Heavenly Valley11 marca 1979 (gigant) – 1. miejsce
  7. Austria Saalbach-Hinterglemm11 marca 1980 (slalom) – 2. miejsce
  8. Francja Val d’Isère4 grudnia 1980 (gigant) – 3. miejsce
  9. Francja Val d’Isère4 grudnia 1980 (kombinacja) – 3. miejsce
  10. Austria Altenmarkt18 grudnia 1980 (slalom) – 2. miejsce
  11. Szwajcaria Crans-Montana19 stycznia 1981 (zjazd) – 3. miejsce
  12. Szwajcaria Crans-Montana21 stycznia 1981 (kombinacja) – 1. miejsce
  13. Francja Val d’Isère24 stycznia 1981 (gigant) – 2. miejsce
  14. Zwiesel4 lutego 1981 (gigant) – 2. miejsce
  15. Włochy Piancavallo18 grudnia 1981 (kombinacja) – 3. miejsce
  16. Austria Bad Gastein24 stycznia 1988 (slalom) – 2. miejsce

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]