Chrząstów Wielki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Chrząstów Wielki
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

zgierski

Gmina

Parzęczew

Liczba ludności (2006)

ok. 85

Strefa numeracyjna

42

Kod pocztowy

95-045[2]

Tablice rejestracyjne

EZG

SIMC

0415089

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Chrząstów Wielki”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Chrząstów Wielki”
Położenie na mapie powiatu zgierskiego
Mapa konturowa powiatu zgierskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Chrząstów Wielki”
Położenie na mapie gminy Parzęczew
Mapa konturowa gminy Parzęczew, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Chrząstów Wielki”
Ziemia51°57′24″N 19°10′54″E/51,956667 19,181667[1]

Chrząstów Wielkiwieś sołecka w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Parzęczew. Na terenie wsi znajduje się stacja uzdatniania wody.

Z Chrząstowa pisało się kilka polskich rodzin szlacheckich; właścicielem wsi był m.in. Onufry Dąbrowski, generał major ziemiański i chorąży orłowski. Przez Chrząstów przechodziła, podczas odwrotu spod Częstochowy, w 1656 roku armia szwedzka. Pojmany został wówczas i kilkakrotnie przesłuchany przed obliczem króla szwedzkiego przodek Onufrego, Jan Chryzostom Dąbrowski, ale "dodał mu Bóg rozumu dobrego: że ich [chorągwi Łukasza Wierzbickiego] niewydał"[3].

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa łódzkiego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 16774
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 160 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Stanisław Wierzbowski, Konnotata Wypadków w Domu i Kraju Zaszłych od 1634 do 1689 roku. Wyd. J. Bobrowicz, Księgarnia Zagraniczna, Lipsk 1858, s. 100