Chu (Dziesięć Królestw) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Chu (chiń. 楚; pinyin Chǔ) – krótkotrwałe państwo w południowych Chinach, jedno z Dziesięciu Królestw.
Założyciel, Ma Yin, w 896 został gubernatorem wojskowym regionu, a w 907 - księciem Chu. Po upadku dynastii Tang, Cesarz Późniejszej dynastii Tang podniósł go, w 927, do rangi samodzielnego księcia Chu. Ma Lin i jego następcy rządzili terytorium obejmującym dzisiejszą prowincję Hunan i północnowschodnie Guangxi; ich stolica znajdowała się w Changsha. Konflikty w łonie rodziny panującej spowodowały prośbę o interwencję, skierowaną do Południowego Tang, które uderzyło na Chu, zajęło jego terytorium, a władców deportowała do Nankinu[1].
Imię pośmiertne 諡號 ) | Nazwisko i imię | Okres panowania |
---|---|---|
武穆王 Wǔmù wáng | 馬殷 Mǎ Yīn | 907-930 |
衡陽王 Héngyáng wáng | 馬希聲 Mǎ Xīshēng | 930-932 |
文昭王 Wénzhāo wáng | 馬希範 Mǎ Xīfàn | 932-947 |
廢王 Fèi wáng | 馬希廣 Mǎ Xīgǔang | 947-950 |
恭孝王 Gōngxiào wáng | 馬希萼 Mǎ Xī È | 950 |
brak | 馬希崇 Mǎ Xīchóng | 950-951 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ F. W. Mote: Imperial China: 900–1800. Harvard: Harvard University Press, 1999, s. 15. ISBN 0-674-44515-5.
- ↑ Ulrich Theobald: Chu 楚 (926-951). [w:] Chinese History [on-line]. Chinaknowledge, 2000. s. Ten States 十國 (902-979). [dostęp 2012-03-05]. (ang.).