Chu (Dziesięć Królestw) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Chiny w 923 r.; państwo Chu zaznaczone na jasnobłękitno

Chu (chiń. ; pinyin Chǔ) – krótkotrwałe państwo w południowych Chinach, jedno z Dziesięciu Królestw.

Założyciel, Ma Yin, w 896 został gubernatorem wojskowym regionu, a w 907 - księciem Chu. Po upadku dynastii Tang, Cesarz Późniejszej dynastii Tang podniósł go, w 927, do rangi samodzielnego księcia Chu. Ma Lin i jego następcy rządzili terytorium obejmującym dzisiejszą prowincję Hunan i północnowschodnie Guangxi; ich stolica znajdowała się w Changsha. Konflikty w łonie rodziny panującej spowodowały prośbę o interwencję, skierowaną do Południowego Tang, które uderzyło na Chu, zajęło jego terytorium, a władców deportowała do Nankinu[1].

Władcy Chu 907-951[2]
Imię pośmiertne 諡號 ) Nazwisko i imię Okres panowania
武穆王 Wǔmù wáng 馬殷 Mǎ Yīn 907-930
衡陽王 Héngyáng wáng 馬希聲 Mǎ Xīshēng 930-932
文昭王 Wénzhāo wáng 馬希範 Mǎ Xīfàn 932-947
廢王 Fèi wáng 馬希廣 Mǎ Xīgǔang 947-950
恭孝王 Gōngxiào wáng 馬希萼 Mǎ Xī È 950
brak 馬希崇 Mǎ Xīchóng 950-951

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. F. W. Mote: Imperial China: 900–1800. Harvard: Harvard University Press, 1999, s. 15. ISBN 0-674-44515-5.
  2. Ulrich Theobald: Chu 楚 (926-951). [w:] Chinese History [on-line]. Chinaknowledge, 2000. s. Ten States 十國 (902-979). [dostęp 2012-03-05]. (ang.).