Cicha Woda Orawska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Cicha Woda Orawska lub po prostu Cicha Woda (słow. Oravica lub Tichá voda) – potok płynący Rowem Podtatrzańskim na granicy dwóch regionów geograficznych: Tatr Zachodnich i Pogórza Spisko-Gubałowskiego i stanowiący granicę między tymi regionami^[1]. Powstaje na wysokości ok. 950 m n.p.m. na polskiej polanie Molkówka, następnie spływa w zachodnim kierunku przez słowacką Dolinę Cichą Orawską. Według geografów polskich przy Szatanowej Polanie łączy się na wysokości 834 m n.p.m. z Juraniowym Potokiem, dając początek Orawicy^[2][1]. Jednak geografowie słowaccy nie wydzielają Cichej Wody Orawskiej jako osobnego potoku, traktując go jako część Orawicy (ich zdaniem na polanie Molkówka swoje źródła ma właśnie Orawica)^[3][4]. Po drodze zasilany jest licznymi potokami z Tatr Zachodnich i z Pogórza Spisko-Gubałowskiego. Z południowej strony (Tatry) największe z nich to: Potok Bratrańców, Furkaski Potok, Czaplowy Potok^[2].

Ma niewielki spadek, kamieniste dno i bardzo czystą wodę, płynie bowiem przez obszary w ogóle niezamieszkane, a tatrzańska część jego dopływów znajduje się na obszarze parku narodowego (TANAP). Po prawej stronie jego koryta biegnie dobra droga (zakaz wjazdu pojazdów)^[2].

Jest to jeden z nielicznych cieków mających swoje źródła w Polsce, ale płynących przez Słowację. Wypływa po zachodniej stronie Europejskiego Działu Wodnego i znajduje się w zlewni Morza Czarnego.

 Osobny artykuł: Potoki tatrzańskie.