Ciepłownia Wola – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ciepłownia Wola
Ilustracja
Ciepłownia Wola
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Adres

ul. Połczyńska 21

Rozpoczęcie budowy

1971

Ukończenie budowy

1974

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ciepłownia Wola”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ciepłownia Wola”
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Ciepłownia Wola”
Ziemia52°13′12″N 20°55′14″E/52,220000 20,920556
Strona internetowa

Ciepłownia Wola – zakład ciepłowniczy znajdujący się przy ul. Połczyńskiej 21 na warszawskim Bemowie.

Zakład należy do spółki PGNiG Termika.

Budowa ciepłowni rozpoczęła się w październiku 1971 i zakończyła we wrześniu 1974[1].

W Ciepłowni Wola pracują trzy kotły wodne na olej opałowy lekki[2].

Ciepłownia razem z Ciepłownią Kawęczyn stanowią szczytowe źródło ciepła dla Warszawy. Są one uruchamiane gdy temperatura zewnętrzna spada poniżej zera, a Elektrociepłownia Siekierki i Elektrociepłownia Żerań nie są w stanie zaspokoić popytu na ciepło[3].

W roku 2014–2015 zmodernizowane zostały trzy istniejące kotły PTWM wymieniono części ciśnieniowe, palniki, dostosowując je do spalania oleju lekkiego i zaostrzonych norm emisyjnych. Wybudowano nowe instalacje rozładunkowe oleju lekkiego i zmodernizowano zbiornik magazynowy. Z eksploatacji wycofano olej opałowy ciężki (mazut)[2].

Moc cieplna po modernizacji wynosi 348 MWt. Ciepłownia spełnia dyrektywy UE dla źródeł szczytowych istniejących, pracujących w ciągu roku do 1500 godz[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Marian Gajewski: Urządzenia komunalne Warszawy. Zarys historyczny. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1979, s. 175. ISBN 83-06-00089-7.
  2. a b c Ciepłownia Wola. [w:] PGNiG Termika [on-line]. termika.pgnig.pl. [dostęp 2018-03-05].
  3. Michał Wojtczuk. Jak ogrzewa się miasto. „Gazeta Stołeczna”, s. 18, 8 listopada 2019. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]