Codex Taurinensis – Wikipedia, wolna encyklopedia
Codex Taurinensis (skrót Taur) – gocki rękopis Nowego Testamentu. Zachowały się cztery uszkodzone pergaminowe karty rękopisu z partiami tekstu Listu do Galatów i Listu do Kolosan. Jest palimpsestem. Początkowo należał do kodeksu Ambrosianus A, którego był częścią. Odkryty został w roku 1866 przez Augusta Reifferscheida, który zauważył, że 4 karty należą do innego rękopisu niż Ambrosianus A. Faksymile kodeksu wydał Jan de Vries w 1936 roku[1].
Rękopis został wykorzystany w piątym wydaniu gockiej Biblii przygotowanego przez F.L. Stamma z roku 1872[2].
Rękopis przechowywany jest w bibliotece Uniwersytetu Turyńskiego[3]. Rękopis znany jest również pod nazwą Codex Turensis[4].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Metzger 1977 ↓, s. 381-382.
- ↑ Ulfilas oder die uns erhaltenen Denkmaler der gothischen Sprache, bearb und hrsg von F.L. Stamm, fünfte Auflage, besorgt von M. Heyne, Paderborn 1872, s. X-XI.
- ↑ Manuscripts of the Gothic Bible Project Wulfila 2004, University of Antwerp.
- ↑ C.H. Balg: The first Germanic Bible. Milwaukee: 1891, s. XVII.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bruce M. Metzger: Early Versions of the New Testament: Their Origin, Transmission and Limitations. Wyd. 3. Oxford: Oxford University Press, 1977, s. 381-382. ISBN 0-19-826170-5. (ang.).