Condohotel – Wikipedia, wolna encyklopedia

Condohotel, hotel condo – budynek stanowiący połączenie condominium (zbioru jednostek mieszkalnych) i hotelu. Najczęściej jest to obiekt z segmentu premium, kategoryzowany na 4-5 gwiazdek lub luksusowy tzw. holiday resort, czyli obiekt wakacyjny w miejscowości wypoczynkowej. Od typowego hotelu różni się sposobem użytkowania poszczególnych jednostek mieszkalnych oraz finansowania. Pierwsze konwersje w condo hotele miały miejsce w latach 50. w Miami Beach na Florydzie. Pierwsze od podstaw, jak słynne Shelborne, Casablanca czy Alexander, powstawały również tam w latach 80. W Polsce w połowie pierwszej dekady XXI w., jak Dom Zdrojowy w Jastarni, Sand Hotel czy Marine Hotel w Kołobrzegu^[1][2].

Deweloper buduje obiekt i sprzedaje poszczególne jednostki mieszkalne osobom fizycznym, przedsiębiorcom i innym podmiotom – to alternatywny sposób finansowania do kapitału własnego czy długu, na przykład kredytu bankowego. Następnie właściciel lokalu korzysta z niego na własne potrzeby. Stąd pod względem funkcjonalnym często przypominają klasyczne mieszkania – są większe i mają przyłącza lub aneksy kuchenne. Ma możliwość również wynajęcia lokalu bezpośrednio turystom, zewnętrznemu pośrednikowi lub operatorowi, który wypłaca mu czynsz na zasadzie określonego procenta wartości lokalu lub udziału w przychodach na rynku turystycznym^[3]. To właściciel decyduje o sposobie wykorzystania swojego lokalu i w każdym momencie może go zmienić. Na bazie jednostek i infrastruktury, jak restauracja czy spa & wellness, prowadzony jest hotel lub inny obiekt hotelarski.

Jednostki mieszkalne w budynku nie stanowią samodzielnych lokali mieszkalnych w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, są to zazwyczaj lokale klasyfikowane jako użytkowe. Nie istnieje więc możliwość zameldowania się w takim lokalu na stałe. Każdy lokal stanowi odrębną nieruchomość, na którą założona jest księga wieczysta. Dzięki temu każdy lokal stanowi odrębny przedmiot obrotu gospodarczego i może być obciążony hipoteką, co umożliwia zaciągnięcie przez właściciela kredytu mieszkaniowego^[1]. Ogół właścicieli, którzy posiadają lokale w budynku, tworzy wspólnotę mieszkaniową.

Właściciele jednostek ponoszą wszelkie opłaty związane z utrzymaniem własności nieruchomości, to znaczy koszty utrzymania nieruchomości wspólnej, w tym fundusz remontowy, opłaty za wywóz nieczystości i odprowadzanie ścieków, opłaty za dostawę wody i ogrzewanie, często ochronę oraz podatek od nieruchomości^[4]. W przypadku wynajęcia jednostki mieszkalnej operatorowi często to on ponosi te koszty, zasadniczo oprócz podatku od nieruchomości za sam lokal. Wysokość tych opłat, mimo standardu i charakteru inwestycji, nie różni się od standardowych wysokości takich opłat ponoszonych przez właścicieli lokali umiejscowionych w tradycyjnych osiedlach mieszkaniowych.

Rentowność inwestycji w condohotele może kształtować się na poziomie 5–8% w skali roku w zależności od lokalizacji i typu hotelu. Od tej sumy należy odjąć podatek od nieruchomości, jaki zobowiązany jest opłacać właściciel oraz ubezpieczenie apartamentu^[5]. Obecnie coraz częściej pojawiają się artykuły prasowe, które bardziej krytycznie oceniają tę formę inwestycji^[6][7].