Confienza (1889) – Wikipedia, wolna encyklopedia

„Confienza”
Klasa

krążownik torpedowy

Typ

Goito

Historia
Stocznia

Arsenale di La Spezia

Położenie stępki

wrzesień 1887

Wodowanie

28 lipca 1889

 Regia Marina
Wejście do służby

11 kwietnia 1890

Wycofanie ze służby

26 sierpnia 1901

Los okrętu

zezłomowany w 1901

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

756 t (744 długich ton; 833 krótkich ton)

Długość

73,4 m

Szerokość

8,05 m

Zanurzenie

3,04 m

Napęd
4 kotły parowe
1962 ihp
2 maszyny parowe
Prędkość

17 węzłów

Zasięg

1100 mil morskich
@ 10 węzłów

Uzbrojenie
1 × 120 mm
6 × 57 mm
2 × 37 mm
Wyrzutnie torpedowe

5 × 356 mm

Opancerzenie
pokład: 38 mm
Załoga

105–121

Confienzakrążownik torpedowy typu Goito, zbudowany dla włoskiej Regia Marina pod koniec lat 80. XIX wieku. Okręt został zbudowany w stoczni Arsenale di La Spezia. Był uzbrojony w kilka dział, ale jego główne uzbrojenie składało się z pięciu wyrzutni torpedowych kal. 356 mm. Jego stępkę położono we wrześniu 1887 roku, został ukończony w kwietniu 1890 roku. Służbę spędził w składzie głównej floty włoskiej, wypełniając zadania szkoleniowe i nie biorąc udziału w walkach. Jego służba trwała krótko – w sierpniu 1901 roku został skreślony z listy jednostek floty i zezłomowany.

Klasyfikowany też jako kanonierka torpedowa; koszt budowy wyniósł wynosił równowartość ówczesnych 61 480 funtów[1].

Projekt

[edytuj | edytuj kod]

„Confienza” miał długość całkowitą 73,4 m, szerokość 8,05 m i średnie zanurzenie 3,04 m. Okręt miał wyporność 756 ton metrycznych (744 długich ton; 833 krótkich ton). Jego system napędowy składał się z dwóch silników parowych, z których każdy napędzał pojedynczą śrubę napędową. Pary dostarczały cztery opalane węglem kotły typu lokomotywowego. Krążownik był trochę wolniejszy niż siostrzane jednostki – jego prędkość maksymalna sięgała 17 węzłów przy 1962 ihp. Inne okręty tego typu były o węzeł szybsze. Zasięg jednostki wynosił 1100 mil morskich przy prędkości 10 węzłów. Liczebność załogi wahała się pomiędzy 105 a 121 osób[2].

Główne uzbrojenie okrętu stanowiło pięć wyrzutni torpedowych kal. 356 mm. Okręt był silniej uzbrojony w działa niż siostrzane jednostki. Zainstalowano na nim pojedyncze działo kal. 120 mm L/32, a także sześć dział kal. 57 mm L/40 i dwa działa kal. 37 mm L/20 – wszystkie na pojedynczych podstawach. Okręt był chroniony przez pokład pancerny o grubości 38 mm[2].

Służba

[edytuj | edytuj kod]

Stępkę jednostki położono w stoczni Arsenale di La Spezia we wrześniu 1887, jako ostatniego okrętu tego typu. Został zwodowany 28 lipca 1889, prace wyposażeniowe zostały zakończone 11 kwietnia 1890[2]. Przeszedł następnie próby morskie, które zakończono w czerwcu[3]. W 1894 okręt został przydzielony do Trzeciego Dywizjonu włoskiej floty, wraz z okrętem pancernym „San Martino” oraz nowowcielonym do służby krążownikiem pancernopokładowym „Liguria”[4]. W kolejnym roku „Confienza” był przydzielony do 2 Departamentu Morskiego, obejmującego Tarent i Neapol, wraz z większością włoskich krążowników torpedowych. W ich skład wchodziły jego siostrzane „Monzambano”, „Montebello”, „Goito” oraz osiem jednostek typu Partenope oraz „Tripoli[5].

Okręt stacjonował w Neapolu w 1900, wraz ze starymi okrętami pancernymi „Regina Maria Pia”, „Castelfidardo”, „Affondatore”, krążownikiem pancernym „Marco Polo”, trzema jednostkami typu Goito oraz dwiema nowymi jednostkami typu Agordat[6]. Służba „Confienza” była najkrótsza z jednostek tego typu – po ponad dekadzie w służbie został skreślony z listy jednostek floty 26 sierpnia 1901 i zezłomowany[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. C. N. Robinson, John Leyland: Lists of Ships. W: Naval Annual. T. A. Brassey (red.). Portsmouth: J. Griffin and Co., 1902, s. 235.
  2. a b c d Gardiner, s. 347.
  3. „Notes on Ships – Italy”, s. 43
  4. „Naval and Military Notes”, s. 565
  5. "Naval and Military Notes – Italy", s. 90
  6. Garbett, s. 184

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • George S. Clarke, James R. Thursfield: The Navy and the Nation. London: John Murray, 1897. OCLC 3462308. (ang.).
  • Conway's All the World's Fighting Ships: 1860–1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 0-85177-133-5. (ang.).
  • P.V. Lansdale. Italian Naval Manoeuvres. „Notes on the Year's Naval Progress”, s. 354–373, 1894. Washington, D.C.: Government Publishing Office. OCLC 727366607. (ang.). 
  • Naval and Military Notes – Italy. „Journal of the Royal United Service Institution”. XXXVII, s. 566–568, 1893. London: J.J. Keliher. OCLC 8007941. (ang.). 
  • Naval and Military Notes – Italy. „Journal of the Royal United Service Institution”. XXXIX, s. 81–111, 1895. London: J.J. Keliher. OCLC 8007941. (ang.). 
  • Naval Notes – Italy. „Journal of the Royal United Service Institution”. XLII, s. 855–857, 1899. London: J.J. Keliher. OCLC 8007941. (ang.).