Connecticut (rzeka) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Rzeka | |
Długość | 660 km |
Powierzchnia zlewni | 29 138 km² |
Źródło | |
Miejsce | Fourth Connecticut Lake, New Hampshire |
Wysokość | 811 m n.p.m. |
Współrzędne | |
Ujście | |
Recypient | Ocean Atlantycki |
Współrzędne | |
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych |
Connecticut – rzeka w północno-wschodniej części Stanów Zjednoczonych, największa rzeka Nowej Anglii.
Długość 640 km, powierzchnia dorzecza 29 138 km². Źródła leżą w północnej części stanu New Hampshire. Stamtąd rzeka płynie na południe tworząc granicę między stanami New Hampshire i Vermont, następnie biegnie przez zachodnią część stanu Massachusetts i przez centralną część stanu Connecticut, gdzie wpada do Atlantyku w mieście Fenwick.