Consol – Wikipedia, wolna encyklopedia
Consol - system radionawigacyjny. Używał radiolatarni, których antena (najczęściej zestaw anten) miała charakterystykę obrotową, wielolistkową. Do odbioru można było używać zwykłych radioodbiorników. Zliczanie kropek i kresek pozwalało określić radionamiar od anteny, który (przy dużych odległościach) należało poprawić ze względu na ortodromiczne rozchodzenie się sygnału a możliwość kreślenia na mapach loksodrom. Z jednej radiolatarni otrzymywano jedną linię pozycyjną. Dokładność pomiaru była lepsza niż 1°. Zasięg maksymalny to około 2000 km.
System był opracowany w Niemczech w czasach przed II wojną światową jako SONNE i był w użyciu do lat 90 XX wieku[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W.F. Blanchard: SONNE/CONSOL. [w:] Hyperbolic Radionavigation Systems [on-line]. 2008-12-28. [dostęp 2012-06-14]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Encyklopedia techniki wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1978, s. 102.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Polski opis systemu. heading.pata.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-09)].