Cormac Murphy-O’Connor – Wikipedia, wolna encyklopedia

Cormac Murphy-O’Connor

Kardynał prezbiter
Gaudium et spes Radość i nadzieja
Kraj działania	Anglia
Data i miejsce urodzenia	24 sierpnia 1932 Reading
Data i miejsce śmierci	1 września 2017 Londyn
Arcybiskup Westminster
Okres sprawowania	2000–2009
Prymas Anglii i Walii
Okres sprawowania	2000 − 2009
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	28 października 1956
Nominacja biskupia	17 listopada 1977
Sakra biskupia	21 grudnia 1977
Kreacja kardynalska	21 lutego 2001 Jan Paweł II
Kościół tytularny	Santa Maria sopra Minerva
Multimedia w Wikimedia Commons

Cormac Murphy-O’Connor (ur. 24 sierpnia 1932 w Reading, zm. 1 września 2017 w Londynie^[1]) – angielski duchowny katolicki, emerytowany arcybiskup Westminster, kardynał.

Obronił licencjat z teologii na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie; także w Rzymie przyjął święcenia kapłańskie 28 października 1956 z rąk kardynała Valerio Valeriego. Został inkardynowany do rodzinnej diecezji Portsmouth, był wikarym parafii w Portsmouth i Fareham. W latach 1966–1969 był sekretarzem biskupa Dereka Worlocka, a 1969–1971 proboszczem parafii Niepokalanego Poczęcia w Southampton. Od 1971 pełnił funkcję rektora Kolegium Angielskiego w Rzymie; w marcu 1972 nadano mu tytuł prałata honorowego.

17 listopada 1977 mianowany biskupem Arundel i Brighton, został konsekrowany 21 grudnia 1977 w Arundel przez Michaela Bowena, arcybiskupa Southwark. Od 1983 współprzewodniczący (z ramienia Kościoła katolickiego) Międzynarodowej Komisji Anglikańsko-Rzymskokatolickiej, w latach 2000–2009 kierował Konferencją Biskupów Katolickich Anglii i Walii. Był wizytatorem apostolskim seminariów w Irlandii.

15 lutego 2000 został promowany na arcybiskupa Westminster, zastąpił zmarłego kardynała Basila Hume. 21 lutego 2001 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, z tytułem prezbitera Santa Maria sopra Minerva. Od marca 2001 kardynał Murphy-O’Connor był członkiem Rady Kardynalskiej ds. badania Ekonomicznych i Organizacyjnych Problemów Stolicy Świętej; brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, a w październiku 2003 reprezentował Jana Pawła II (w charakterze specjalnego wysłannika) na obchodach 50-lecia ustanowienia katolickiej diecezji w Sztokholmie. W latach 2001–2006 był wiceprzewodniczącym Rady Konferencji Episkopatów Europy.

Brał udział w konklawe 2005, które wybrało papieża Benedykta XVI.

3 kwietnia 2009 papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z kierowania archidiecezją Westminster. Następcą został dotychczasowy arcybiskup Birmingham, Vincent Nichols.

24 sierpnia 2012 w związku z ukończeniem 80. roku życia utracił prawo do czynnego uczestniczenia w przyszłych konklawe.

• sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
• Cormac Murphy-O’Connor [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2017-09-01]  (ang.).