Czarna Orawa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Czarna Orawa
Ilustracja
Czarna Orawa na terenie wsi Jabłonka
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Rzeka
Długość 29 km
Źródło
Miejsce stoki Bukowińskiego Wierchu i Żeleźnicy
Współrzędne

49°31′00″N 19°50′30″E/49,516667 19,841667

Ujście
Recypient Jezioro Orawskie
Wysokość

~601 m n.p.m.

Współrzędne

49°27′21″N 19°38′47″E/49,455833 19,646389

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, poniżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „ujście”

Czarna Orawa – rzeka w południowej Polsce o długości 29 km. Jej źródła znajdują się na stokach Bukowińskiego Wierchu i Żeleźnicy. Rzeka przepływa przez Beskid Orawsko-Podhalański, Kotlinę Orawsko-Nowotarską i na samej granicy polsko-słowackiej uchodzi do sztucznego zbiornika wodnego – Jeziora Orawskiego[1]. Górny bieg potoku (do ujścia Bukowińskiego Strumyka) nosi nazwę Orawka. Głównymi dopływami są: Bębeński Potok (uchodzi jeszcze do Orawki), Bukowiński Strumyk, Jasiowski Potok, Jędraszcz (uchodzi do Orawki), Piekielnik, Pietrzakowski Potok, Psi Potok, Psiarnia, Syhlec, Wisielec, Zubrzyca[2].

Czarna Orawa należy do zlewiska Morza Czarnego. Do czasu powstania Jeziora Orawskiego końcowe 19 km dolnego biegu rzeki znajdowało się na terytorium Słowacji. Koło wsi Uście (obecnie słow. Ústie nad Priehradou) w okolicach Trzciany Czarna Orawa łączyła się z Białą Orawą, tworząc rzekę Orawę. Obecnie, po skróceniu biegu o tereny zalewowe zbiornika, rzeka w całości znajduje się w granicach Polski[3].

Nad Czarną Orawą leżą orawskie wsie: Podszkle, Bukowina-Osiedle, Harkabuz, Podsarnie, Podwilk, Orawka i Jabłonka[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2014-04-01].
  2. ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 7, 26, 94, 206, 207, 226, 282, 315, 332, ISBN 83-239-9607-5.
  3. ↑ Stanisław Figiel, Piotr Krzywda: Beskid Żywiecki. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006. ISBN 83-89188-59-7.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Czarna_Orawa&oldid=70125311”